De plek waar jij je
geborgen voelt, is een soort bergplaats. Voor mij is die bergplaats niet
alleen 't
Jachthuis, maar
de hele streek waar ik woon, de Achterhoek. Ik schrijf graag, en waar ik
over schrijf, is vaak die geweldige Achterhoek, vooral de streek rond
Winterswijk.
Ons huis staat aan de
rand van Huppel bij Winterswijk.

Naast het huis komen 2
bosbeken samen.
Tegenover het huis, nou ja, op driehonderd meter afstand, ligt een
meer,
het Hilgelo, schitterend resultaat van een commerciële onderneming, een
zandafgraving. We lopen er elke dag omheen en het verveelt nooit. Het is
ongeveer 35 jaar oud en zo'n 35 ha groot, net mooi voor een wandeling van een
uur. In de rietkragen nestelen watervogels, slapen in de nazomer zwermen
spreeuwen, op het vlot zit een eenzame aalscholver zijn vleugels te
drogen, een sperwer grijpt een domme duif, en in april/mei zingen er dag
en nacht nachtegalen.
De wisseling van de seizoenen, de belichting van diffuus licht bij mist
tot fel zonlicht na een maartse bui, van een rode zonsopkomst tot
kleurloos maanlicht,
het blijft zó boeiend.
Dat ons huis van 1848/49 is en net als een oud mens een beetje
kraakt, maakt ons niets uit, het heeft sfeer en het past bij ons.
We
hopen er nog lang te wonen.
|