De plek waar jij je geborgen voelt, is een soort bergplaats. Voor mij is die bergplaats niet alleen 't Jachthuis, maar de hele streek waar ik woon, de Achterhoek. Ik schrijf graag, en waar ik over schrijf, is vaak die geweldige Achterhoek, vooral de streek rond Winterswijk.                                                        

                                                           Ons huis staat aan de rand van Huppel bij Winterswijk.

Naast het huis komen 2 bosbeken samen. Tegenover het huis, nou ja, op driehonderd meter afstand, ligt een meer, het Hilgelo, schitterend resultaat van een commerciële onderneming, een zandafgraving. We lopen er elke dag omheen en het verveelt nooit. Het is ongeveer 35 jaar oud en zo'n 35 ha groot, net mooi voor een wandeling van een uur. In de rietkragen nestelen watervogels, slapen in de nazomer zwermen spreeuwen, op het vlot zit een eenzame aalscholver zijn vleugels te drogen, een sperwer grijpt een domme duif, en in april/mei zingen er dag en nacht nachtegalen.

De wisseling van de seizoenen, de belichting van diffuus licht bij mist tot fel zonlicht na een maartse bui, van een rode zonsopkomst tot kleurloos maanlicht, het blijft zó boeiend. Dat ons huis van 1848/49 is en net als een oud mens een beetje kraakt, maakt ons niets uit, het heeft sfeer en het past bij ons.
We hopen er nog lang te wonen.