27 juli. Wordt het een mooie dag? Natuurlijk! Anders maken we hem mooi. 
Een stapel ansichtkaarten ligt klaar om opgeborgen te worden. Ze zaten in de Knaus als wandversiering. Allemaal naar ons gestuurd toen we op de Franse camping stonden. Allemaal met een verhaal erop. We hebben gisteravond wel anderhalf uur over het doorlezen gedaan. Veel herinneringen opgehaald. De oudste kaart is van 1985, toen we daar voor de derde zomer met de Knaus stonden op een vaste plek, de jongste van 1995. Toen was het wandje vol.
De kinderen op weg in Europa, met de auto, in Turkije met de fiets, kanoënd in Scandinavië en Istrië, op de Col de Calibier met fiets en bepakking, in de DDR en Polen, Berlin en Tournus, Hoorn en Apeldoorn en een kaart uit Paraguay.

Zondag 26 juli. We fietsen met een lekker zacht windje in de rug naar het achterste deel van Huppel, waar korenvelden zijn met naar we hopen ook nog korenbloemen. Korenbloemen zijn er bijna niet meer, maar graanvelden wel, mét patrijzen. Als we stilstaan om de door zware regen platgeslagen rogge te bekijken vliegt er dichtbij een patrijs uit op, en nog ééntje, kleiner dan de eerste, na een paar seconden nog een kleine, en nog één, ....nog één, nummer vijf, ..... zes,......zeven...acht...negen.....tien....elf!!
Andere vogels vliegen bij onraad allemaal tegelijk weg, maar deze na elkaar, er is er telkens maar één te zien.

25 juli. De waslijn was gisteren even niet zo geschikt voor het drogen van was, maar het leek wel of er waterdruppels te drogen hingen. Op de achtergrond de grote lijsterbes die we nog nooit zo vol bessen gezien hebben.

De steenmarter is ook nog in de buurt. Hij kwam net ( om eenentwintig uur zevenentwintig, zoals oom Jan de spoorman de tijd aanduidde) voorbij op een rondje om de schoppe en langs de hoge grasrand van de nog steeds ongemaaide wei. Bertie komt nog niet gauw om te maaien.

Al voor de tweede avond is zelfs in huis het gedreun van de 'muziek' van de zwarte cross te horen op ongeveer 10 km afstand.
Kom geachte en voor de o zo nodige toeristenbelasting graag geziene toerist naar de rust van de Achterhoek.
Nou, je zult maar een weekend in een duur hotel geboekt hebben en romantisch op het terras willen zitten om naar de sterren te kijken. De strepen van de zoeklichten maken de sterren onzichtbaar. Het gebonk van bassen dreunt in je maag, echt romantisch!
Het is het tweeslachtige van toerisme. Gemeente en VVV maken reclame voor de schitterende natuur, voor de rust en de ruimte, maar ze geven wel een projectontwikkelaar toestemming om een paar honderd recreatiewoningen te bouwen in dat schitterende natuurgebied en om bij Lievelde een driedaagse drink- en lawaaitoestand te houden.  Money, money, money en een beetje snel graag. 
De Achterhoek verloedert op deze manier. 

24 juli. De oude Knauscaravan uit 1979 gaat naar de sloop. Hij kan nog rijden, maar hij is lek, er hebben kinderen in zitten rommelen toen we niet thuis waren en er is een raam kapot gemaakt. We hebben hem toen dichter bij huis gezet, maar daar staat hij in de weg.
Twintig jaar stond hij op onze vaste plaats op de Franse camping en toen we een nieuwe caravan kochten, is oude Knaus naar huis vervoerd omdat ik geen afscheid van hem kon nemen. Twintig jaar herinneringen aan  vakantieplezier kon ik niet wegdoen. Het werd achter in de border mijn mijmerplek en schrijfhutje.
Door die inbraakjes is hij niet meer echt van mij en nu hij zo in een hoekje achter de schoppe tegen een muur aanstaat, is hij niet meer aantrekkelijk om in te zitten. Tijd voor afscheid. De Sprite heeft de functie van herinneringenbewaarder overgenomen. Zeven zomers waren we er al mee op pad.

23 juli. Het Hilgelo is weer veilig zwemwater. Het is wel jammer dat het weer niet meewerkt om er horden zwemmers  naar toe te lokken. De ijscoman die bij het bankje hier aan de overkant een standplaats gehuurd heeft, zal daar niet rijk van worden.
Ik was zijn eerste klant vorige week, maar zijn ijs verlokt me niet om er nog eens heen te gaan.
Jachman bracht vanmiddag weer italiaans ijs mee, dat is beter. Nou ja, vanmorgen heeft hij wel mijn jasje mogen lenen toen het goot en de auto 200 meter verder stond met zijn paraplu en een regenjack erin. Ik heb echt niet gezegd: voor wat, hoort wat! Want hij is gewoon lief. Ik ook. We leren het nog wel, na 55 jaar oefenen  ;-))

Terwijl ik dit schrijf, drentelt er een hinde met jong achter mijn rug in de wei, sstt!! doet Jachman, zodat ik heel voorzichtig de bureaulamp uitdoe, me omdraai, opsta, gebukt de kijker pak, naar het raam ga, oh, ja, het is een heel licht gekleurde reegeit met springerig jong. Met grote sprongen gaat moe de border in, het jong achterna. Mooi gezicht! Maanden niet gezien.

22 juli. Tegen 11 uur gisteravond was het hevige onweer voorbij. In een half uur viel er 15 mm regen in mooie regengordijnen, prachtig te zien in de schijnwerper. De bloembakken staan er vanmorgen schitterend fris bij, geen bloemetje is er geknakt, een wondertje.
In de Gelderlander staat een artikel over exoten, plant en dier, in de beken van Twente en Achterhoek. Ze verdringen de inheemse planten en dieren.
De beek bij de keuken begint ook dicht te groeien, aan de keukenkant staat een plek Groot hoefblad, inheems, maar aan de boskant ertegenover is een enorm plakaat Grote waternavel gegroeid en die hoort hier niet thuis. Zou daar de inhoud van een vijver/aquarium gedumpt zijn? Het is dicht bij de parkeerplaats.

21 juli. Stralende zon.
Veertig jaar geleden landing op de maan. Het lijkt nog zo recent. We waren in Zuid-Frankrijk op de camping. In de kantine achter de duinen stond de tv aan. De paar mensen die er langs kwamen lopen, keken even naar binnen, maar eigenlijk trokken de zee en het strand meer dan dat lichte, bloedhete hokje met die tv.
Echt goed zagen we de beelden pas toen we weer thuis waren. De herhalingen met de (gedeeltelijk) mislukte opnamen kwamen vaak voorbij. Op Nederland 1 of 2.

20 juli. Regenachtig, maar de druiven doen het fantastisch.

Ik heb een pottentuintje gemaakt op het zuidterras en de bakken opnieuw gevuld op de zitplek bij de keuken. De blauwe regen begint al een mooi zonnescherm te vormen. Van de west- en de oostkant groeien uitlopers tegen de stangen van de partytent op. Ik heb er al een extra stang bij tussen moeten plaatsen. Foto's volgen als de zon schijnt.

De Volkskrant niet ontvangen. Gebeld. Computer met spraakherkenning. Comp: Uw postcode graag. Ik: eenenzestig achttien. Comp: ik versta u niet. Ik: zes een een acht. Comp: uw huisnummer? Ik, als snelle leerling: twee zeven vijf. Comp: Ik versta u niet. Ik: tweehonderdvijfenzeventig.
Nijland zou zeggen: Woj daor neet meu van?
Dan oordeelt comp: U hebt postbezorging en nabezorging kunnen wij niet garanderen.
Postbezorging? Wij? 's Morgens om 5 uur?
 

Zondag 19 juli. Een buiige dag, dus prima weer om achter de computer te kruipen, dacht ik. Dat vinden er kennelijk meer, want mijn breedbandverbinding is al bezet. Dat heb je als je an de leste memme ligt.

Sinds gisteren geldt voor het Hilgelo een zwemverbod. De vooral voor jonge kinderen gevaarlijke E-coli bacterie is er in een te grote concentratie aangetroffen. Jammer voor de vakantiegangers die speciaal voor het Hilgelo komen. De campings zijn al behoorlijk bezet.