27 juli. Wordt het een mooie dag? Natuurlijk! Anders
maken we hem mooi.
Een stapel ansichtkaarten ligt klaar om opgeborgen te
worden. Ze zaten in de Knaus als
wandversiering. Allemaal naar ons gestuurd toen we op de Franse
camping stonden. Allemaal met een verhaal erop. We hebben
gisteravond wel anderhalf uur over het doorlezen gedaan.
Veel herinneringen opgehaald. De oudste kaart is van
1985, toen we daar voor de derde zomer met de Knaus
stonden op een vaste plek, de jongste van 1995. Toen was
het wandje vol.
De kinderen op weg in Europa,
met de auto, in Turkije met de fiets, kanoënd in
Scandinavië en Istrië, op de Col de Calibier met fiets en
bepakking, in de DDR en Polen, Berlin en Tournus, Hoorn
en Apeldoorn en een kaart uit Paraguay.
Zondag 26 juli. We fietsen met een lekker zacht windje
in de rug naar het achterste deel van Huppel, waar
korenvelden zijn met naar we hopen ook nog korenbloemen.
Korenbloemen zijn er bijna niet meer, maar graanvelden
wel, mét patrijzen. Als we stilstaan om de door zware
regen platgeslagen rogge te bekijken vliegt er dichtbij
een patrijs uit op, en nog ééntje, kleiner dan de
eerste, na een paar seconden nog een kleine, en nog één,
....nog één, nummer vijf, .....
zes,......zeven...acht...negen.....tien....elf!!
Andere vogels vliegen bij onraad allemaal tegelijk weg,
maar deze na elkaar, er is er telkens maar één te zien.

25 juli. De waslijn was gisteren even niet zo geschikt
voor het drogen van was, maar het leek wel of er
waterdruppels te drogen hingen. Op de achtergrond de
grote lijsterbes die we nog nooit zo vol bessen gezien
hebben.

De steenmarter is ook nog in de buurt. Hij kwam net ( om
eenentwintig uur zevenentwintig, zoals oom Jan de
spoorman de tijd aanduidde) voorbij op een rondje om de
schoppe en langs de hoge grasrand van de nog steeds
ongemaaide wei. Bertie komt nog niet gauw om te maaien.
Al voor de tweede avond is zelfs in huis het gedreun van
de 'muziek' van de zwarte cross te horen op ongeveer 10
km afstand.
Kom geachte en voor de o zo nodige toeristenbelasting
graag geziene toerist naar de rust van de Achterhoek.
Nou, je zult maar een weekend in een duur hotel geboekt
hebben en romantisch op het terras willen zitten om naar
de sterren te kijken. De strepen van de zoeklichten
maken de sterren onzichtbaar. Het gebonk van bassen
dreunt in je maag, echt romantisch!
Het is het tweeslachtige van toerisme. Gemeente en VVV
maken reclame voor de schitterende natuur, voor de rust
en de ruimte, maar ze geven wel een projectontwikkelaar
toestemming om een paar honderd recreatiewoningen te
bouwen in dat schitterende natuurgebied en om bij
Lievelde een driedaagse drink- en lawaaitoestand te
houden. Money, money, money en een beetje snel
graag.
De Achterhoek verloedert op deze manier.
24 juli. De oude Knauscaravan uit 1979 gaat naar de
sloop. Hij kan nog rijden, maar hij is lek, er hebben
kinderen in zitten rommelen toen we niet thuis waren en
er is een raam kapot gemaakt. We hebben hem toen dichter
bij huis gezet, maar daar staat hij in de weg.
Twintig
jaar stond hij op onze vaste plaats op de Franse camping
en toen we een nieuwe caravan kochten, is oude Knaus
naar huis vervoerd omdat ik geen afscheid van hem kon
nemen. Twintig jaar herinneringen aan
vakantieplezier kon ik niet wegdoen. Het werd achter in
de border mijn mijmerplek en schrijfhutje.
Door die inbraakjes is hij niet meer echt van mij en nu
hij zo in een hoekje achter de schoppe tegen een muur
aanstaat, is hij niet meer aantrekkelijk om in te
zitten. Tijd voor afscheid. De Sprite heeft de functie
van herinneringenbewaarder overgenomen. Zeven zomers
waren we er al mee op pad.
23 juli. Het Hilgelo is weer veilig zwemwater. Het is
wel jammer dat het weer niet meewerkt om er horden
zwemmers naar toe te lokken. De ijscoman die bij
het bankje hier aan de overkant een standplaats gehuurd
heeft, zal daar niet rijk van worden.
Ik was zijn eerste klant vorige week, maar zijn ijs
verlokt me niet om er nog eens heen te gaan.
Jachman bracht vanmiddag weer italiaans ijs mee, dat is
beter. Nou ja, vanmorgen heeft hij wel mijn jasje mogen
lenen toen het goot en de auto 200 meter verder stond
met zijn paraplu en een regenjack erin. Ik heb echt niet
gezegd: voor wat, hoort wat! Want hij is gewoon lief. Ik
ook. We leren het nog wel, na 55 jaar oefenen ;-))
Terwijl ik dit schrijf, drentelt er een hinde met jong
achter mijn rug in de wei, sstt!! doet Jachman, zodat ik
heel voorzichtig de bureaulamp uitdoe, me omdraai,
opsta, gebukt de kijker pak, naar het raam ga, oh, ja,
het is een heel licht gekleurde reegeit met springerig
jong. Met grote sprongen gaat moe de border in, het jong
achterna. Mooi gezicht! Maanden niet gezien.
22 juli. Tegen 11 uur gisteravond was het hevige onweer
voorbij. In een half uur viel er 15 mm regen in mooie
regengordijnen, prachtig te zien in de schijnwerper. De
bloembakken staan er vanmorgen schitterend fris bij,
geen bloemetje is er geknakt, een wondertje.
In de Gelderlander staat een artikel over exoten, plant
en dier, in de beken van Twente en Achterhoek. Ze
verdringen de inheemse planten en dieren.
De beek bij de keuken begint ook dicht te groeien, aan
de keukenkant staat een plek Groot hoefblad, inheems,
maar aan de boskant ertegenover is een enorm plakaat
Grote waternavel gegroeid en die hoort hier niet thuis.
Zou daar de inhoud van een vijver/aquarium gedumpt zijn?
Het is dicht bij de parkeerplaats.

21
juli. Stralende zon.
Veertig jaar geleden landing op de maan. Het lijkt nog
zo recent. We waren in Zuid-Frankrijk op de camping. In
de kantine achter de duinen stond de tv aan. De paar
mensen die er langs kwamen lopen, keken even naar
binnen, maar eigenlijk trokken de zee en het strand meer
dan dat lichte, bloedhete hokje met die tv.
Echt goed zagen we de beelden pas toen we weer thuis
waren. De herhalingen met de (gedeeltelijk) mislukte
opnamen kwamen vaak voorbij. Op Nederland 1 of 2.
20 juli. Regenachtig, maar de druiven doen het
fantastisch.

Ik heb een pottentuintje gemaakt op het
zuidterras en de bakken opnieuw gevuld op de zitplek bij
de keuken. De blauwe regen begint al een mooi
zonnescherm te vormen. Van de west- en de oostkant
groeien uitlopers tegen de stangen van de partytent op.
Ik heb er al een extra stang bij tussen moeten plaatsen.
Foto's volgen als de zon schijnt.

De Volkskrant niet ontvangen. Gebeld. Computer met
spraakherkenning. Comp: Uw postcode graag. Ik:
eenenzestig achttien. Comp: ik versta u niet. Ik: zes
een een acht. Comp: uw huisnummer? Ik, als snelle
leerling: twee zeven vijf. Comp: Ik versta u niet. Ik:
tweehonderdvijfenzeventig.
Nijland zou zeggen: Woj daor neet meu van?
Dan oordeelt comp: U hebt postbezorging en nabezorging
kunnen wij niet garanderen.
Postbezorging? Wij? 's Morgens om 5 uur?
Zondag 19 juli. Een buiige dag, dus prima weer om
achter de computer te kruipen, dacht ik. Dat vinden er
kennelijk meer, want mijn breedbandverbinding is al
bezet. Dat heb je als je an de leste memme ligt.
Sinds gisteren geldt voor het Hilgelo een zwemverbod.
De vooral voor jonge kinderen gevaarlijke E-coli bacterie is er in
een te grote concentratie aangetroffen. Jammer voor de
vakantiegangers die speciaal voor het Hilgelo komen. De
campings zijn al behoorlijk bezet.