vrijdag 31 oktober
Fijn dat mijn zus er gisteren was. Gelukkig kan ze
nog heel goed autorijden, gaat ze binnenkort een
rondreis maken door
Turkije en is ze in haar huis/omgeving nog heel actief.
Een prachtmens.
Gisteravond ben ik naar Villa
Mondriaan geweest, waar Dr. Mienke Simon Thomas, senior-conservator toegepaste
kunst en vormgeving in Museum Boymans van Beuningen in
Rotterdam een lezing verzorgde met als titel Op de Lappenbrink-Textiel in
Winterswijk.
Veel is bekend: de vele thuiswevers
lang voor het industriële tijdperk, de verstandige
overgang naar de stoomweverij via het bij elkaar zetten
van veel wevers in één boerderij-achtig groot gebouw met
nette gordijntjes voor de ramen, om ze te
laten wennen aan samen aan één opdracht werken. Vervolgens aan
de overkant van de straat de echte fabriek bouwen en dan
zien, dat de overgang naar een echte stoomfabriek
gemakkelijk en logisch is. In Bastiaan Willink, Heren
van de stoom, staat dit ook allemaal beschreven.
De lezing ging verder over de vraag hoe het kan dat
Mondriaan die tussen de weverijen opgroeide, voor de
Stijl, die toegepaste kunst voorstond, van geen betekenis is geweest. Hij had wel de mond
vol over De Stijl, waarin ook schilders stoffen en
interieurs gingen ontwerpen, maar deed er niets in. De
enige link van Piet met textiel was de
inrichting van zijn Parijse atelier, waarin de
vloerkleedjes in een bepaald patroon lagen en de
bankbekleding daar mooi bij paste.
Voordat de lezing begon, kwam ik bij de koffie aan de praat met
een 'jonge' Enschedeër die de AKI had gedaan en helemaal
gegrepen was door de geschiedenis van de textiel. Ik
kreeg een inkijkje in zijn ontdekkingstochten in Twente
en Winterswijk, de Stijl en Theo van Doesburg, de hele
pauze ging hij verder, nu over Bruynzeel en zijn
ondersteuning van De Stijl en het blad dat ze uitgaven.
Prachtig zo'n enthousiasme.
De officiële lezing ging verder over het Bauhaus,
Gesamtkunstwerke en
Van Doesburg, Van der Leck, Huszar, én over De Ploeg,
waarvoor De Batavier, de fabriek die naast het
Mondriaanhuis stond,
Ploegstoffen weefde.
Theo van Doesburg
donderdag 30 oktober
Het schilderen ging goed! Het lijkt absoluut niet op
wat ik bedacht had, maar ik vind schilderen juist fijn
als het schilderij zichzelf schildert. Ik heb nog een
les te goed, maar die doe ik niet meer bij de groep van
de zoemende mevrouw. Carolien had er geen idee van dat
het neuriën storend was voor anderen, zij wist niet
beter of die dame zoemde altijd. Ja, en er zijn altijd
weinig mensen die dan willen schilderen. Een inhaalles
kan altijd goed op die dag. Misschien legt ze nu
de link. Vier of vijf mensen van onze groep van acht
zeggen ook er last van te hebben.
Toen ik thuis kwam, was Marieke er al met prachtige
bloemen! We hadden het goed met z'n tweeën. Altijd weer
fijn om samen te eten en te lachen.
Carla belde op voor ze naar haar werk ging. Ze had al
grote groepen heel laag boven het dorp vliegende
kraanvogels gezien.
M&M belden. Over twee weken willen ze weer in Holland
zijn, behalve als het in Frankrijk héél mooi weer is.
Gisteren was het er 24°C.
Straks komt mijn zus en ik verheug me erop om weer bij
te praten.
woensdag 29 oktober
Nu het al lang niet meer nodig is, heb ik duidelijk
uitgelegd gekregen wat de voor- en nadelen van de drie
soorten hypotheken zijn. Niet dat ik het hier net zo
duidelijk uit kan leggen, de les duurde 3 kwartier, maar
ik wéét het nu wél!
In een andere les verkenden we de grenzen van
dierproeven. Ook de grote invloed van Monsanto werd
besproken. De boeren en veel anderen kenden de wurgende
greep van dit gen-zaden bedrijf. Vroeger hielden boeren
zaad van de oogst apart om weer in te zaaien voor een
volgende oogst. Het zaad van nu komt van Monsanto,
levert misschien meer op dan het ouderwetse zaad, maar
is niet vruchtbaar. Boeren zijn dus verplicht om elk
jaar nieuw zaad te kopen en dat wordt steeds duurder.
Monsanto is ook de fabrikant van round-up.
Er is veel informatie te vinden op internet, ook van
bio-boeren.
Lucas Reijnders waarschuwde 30 jaar geleden al voor het
bedrijf en werd weggelachen.
dinsdag 28 oktober
Johan vertelde welke herinneringen hij nog aan de
oorlog had. Hij is van '34 en woonde toen op een
boerderij in de buurt van Groot Deunk tussen Aalten en
Varsseveld. Het vertellen maakte veel herinneringen los.
Voor een paar mensen waren zijn herinneringen herkenbaar, maar
voor mensen die toen in Rotterdam woonden of in de
gesperde strook langs de kust, waren ze totaal anders.
Mooi al die verhalen. Uit Rotterdam de volgende. Jaap,
net zo oud als Johan,
maakte het bombardement van Rotterdam mee. Toen het
leven weer verder ging moest hij met de tram 2x per week
naar zijn moeder die in het ziekenhuis lag. Hij reed dan
door een winkelstraat die zwaar beschadigd was. Lege
winkels, kapotte etalageruiten, maar toch was er iets om
te lachen. Uit kapotte etalages van kledingzaken hadden
mensen de kleding gestolen, en de soms half gesmolten
naakte etalagepoppen als in een 'danse macabre' naast
elkaar gezet. Hij vond het als kind alleen maar grappig,
veel later pas zag hij het tragische er van in.
een tafereel van de Danse Macabre in La Chaise-Dieu
maandag 27 oktober
Sommige Duitse gewoonten vindt onze Carla
heerlijk, zoals 'in die Pilze gehen'. Zij deed dat met
haar zus in Apeldoorn en ze vonden deze kastanjeboleten,
Boletus badius. Kennelijk familie van de Italiaanse
Steinpilze die ze in de vakantie gedroogd gekocht had,
Boletus edulis. Ze had er nu twee, maar een ervan
was doorzeefd met wormgangen. Dat zag ze pas toen ze hem
minutieus schoongemaakt had.
Ze sneed de andere in dunne plakjes en droogde die bij
45°C in de oven met
de deur op een kier zo'n 3 uur.
'k Vond op internet dat uit China geïmporteerde
Steinpilze tegen wormen bespoten worden met het gif
nicotine dat hier al sinds 1980 verboden is. Zouden die
in Italië gekochte paddestoelen geïmporteerd zijn uit
China?
B.badius
B.edulis met dikkere voet.
zondag 26 oktober
De Dialectdag die dit jaar in Nederland was, in
Bredevoort, ging ergens over. Als we niets doen dan
sterft het Nedersaksisch uit. Het is wel door de EU als
taal aangemerkt, maar als een taal met status 2, wat
betekent dat de landen verplicht zijn deze taal te
ondersteunen en te promoten, maar dat ze daar geen geld
voor hoeven uit te trekken. Alleen het Fries heeft
status 3 en krijgt geld. Het Limburgs heeft net als het
Nedersaksisch status 2. Andere dialecten hebben te
weinig verschil met het ABN om als taal aangemerkt te
worden.
Wat het geld betreft, zei m'n grootmoeder al: geld is
beteun. (schaars)
Het geestige welkomstwoord werd gesproken door éen van
de initiatiefnemers van de Dialectdag, Henk Krosenbrink,
86 jaar. Het was nu het 50-jarig jubileum. Hij was er 48
keer bij geweest.
Ik vind het ontmoeten van mij bekende en onbekende mensen
altijd het leukste van dergelijke bijeenkomsten. Eén van
de onbekende mensen was de mevrouw die me aan de mouw
trok: Wat een leuk jasje hebt u aan!
Ze voelde aan de stof, echt mooi velours! een prachtige
kleur, dat grijsblauw, en dan die tressen! Ze aaide
erover.
Ik vroeg waar haar interesse uit voortkwam. Ze stelde
zich voor en vertelde dat ze tot voor een paar jaar een
naaiatelier had gehad, maar had moeten stoppen vanwege
arm/schouderklachten. Ik zei dat ze vast geen
Achterhoeker was, want die zijn niet zo direct.
Ze kwam oorspronkelijk uit den Haag, had een
Achterhoekse boer getroffen en was meegegaan en met hem
getrouwd. Tien jaar geleden was hij overleden. Maar nu
was er al een paar jaar een andere boer waar ze mee was.
Een boom van een man stond naast haar.
Een mooi paar, een klein frêle stads dametje en die
enorme man. Toen ze wegliepen, draaide de man zich om,
deed een paar stappen naar me toe en zei zacht dat hij
het zo fijn vond dat ze nooit een lange broek aan had,
altijd een rok. Hij keek rond, zag vooral vrouwen in
lange broek zoals ik, schudde zijn hoofd en liep trots
met haar weg.
De aankondiging in Achterhoek Nieuws:
Vijftig jaar geleden vatten Geert Stork
uit Doetinchem, Henk Krosenbrink uit Winterswijk en
Stephan Selhorst uit Raesfeld het plan op om iets te
doen voor het- ook toen al - bedreigde Dialect. Zaterdag
is de vijftigste Dialectdag, in 't Grachthuys in
Bredevoort, aanvang 09.30 uur, einde rond 14.30 uur.
In wezen is er in die vijftig jaar niet veel veranderd.
Het gebruik van de streektaal is verder terug gelopen.
Dat is jammer want je zou kunnen stellen dat er ook
zoiets als culturele ecologie bestaat. Als een taal
verdwijnt is dat op eenzelfde manier verdrietig als
wanneer een dier- of plantensoort zou uitsterven. En dat
terwijl er zulke mooie voorbeelden zijn van streektalen
die nog steeds als volwaardige spreektalen worden
gebruikt zoals het Letzeburgisch in Luxemburg of het
Schwyzerdütz in Zwitserland, en in ons eigen land het
Fries. Het lijkt alsof het behoud van de streektaal in
de noordelijke provincies en ook in Noord-Duitsland
beter lukt dan bij ons in de Achterhoek en
Westmünsterland. Klopt dat en waar komt dat dan door?
Zeker is dat politieke aandacht voor streektaal
ontbreekt, gezien het feit dat het besluit tot de
officiële erkenning van het Nedersaksisch uitblijft en
bijvoorbeeld ook financiële middelen voor de functie van
streektaalconsulent bij het Erfgoedcentrum Achterhoek en
Liemers zijn teruggeschroefd. Toch zijn er best
succesvolle initiatieven zoals de leskisten voor
basisscholen, het streektaaldictee en Plat Gespöld. Ook
kwam deze zomer op de Zwarte Cross een mooi boek met
verhalen in de streektaal uit voor alle basisscholen in
de Achterhoek. Zijn al dit soort inspanningen voldoende
voor een renaissance van het Dialect?
Dit is het thema van de 50e Dialectdag ofwel Tag des
Platt, van Stichting Culturele Grenscontacten
Achterhoek-Westmünsterland in samenwerking met
Dialectkring Achterhook en Liemers.
Inleiders op die dag zijn: Henk Krosenbrink (kort resumé
over 50 jaar Dialectdag), Gerrit Dannenberg (Twente
Akademie), Alfred Janning (Kreisheimatpfleger Borken),
Cornelia Nath (directeur van het Plattdüütsburo
Ostfriesland)Ulrich Backmann (Plattdeutsche Sprachpflege
Westmünsterland) en Diana Abbink (Boezewind).
Gastheer is Tom Lamers.
Na het ochtendprogramma en de middagmaaltijd is het
mogelijk deel te nemen aan een rondwandeling door de
historische kern van Bredevoort onder begeleiding van
een gids.
zaterdag 25 oktober
'k Zal mijn kapper missen als hij stopt. We kennen
elkaar al bijna 40 jaar, ik had zijn kinderen in de
klas, ken hun moeder, maar weet ook van zijn man.
We hadden het nu over zijn personeel. Hij is dameskapper
en knipt ook heren. Er zijn herenkappers die ook dames
knippen.
In de laatste soort zaken werken jongens en vaak
meisjes. Hier zie je alleen meisjes bij de dameskappers
en jongens/meisjes bij de herenkappers. Ik weet hier
geen dameskapper die ook jongens in dienst heeft.
Hoe komt dat, vroeg ik, zijn er weinig jongens die de
opleiding voor dameskapper volgen.
Nee, daar ligt
het niet aan, het ligt aan de Achterhoekse vrouwen, die
willen liever door meisjes gewassen worden dan door
jongens!
Goh!
vrijdag 24 oktober
Weer geschilderd. Ben begonnen aan een gezicht op
onze wei. Maar dan in de kleuren van Franse
impressionisten. Ik zat, omdat ik op de gewone tijd niet kon,
bij een andere groep, maar daar hoef ik nooit meer bij. Carolien zet vaak zachte muziek op, vaak Spaanse
volksliedjes, of Portugese fado's, Zuid-Amerikaanse
muziek en ook wel eens Europese klassieke muziek. Wat ze
ook opzette gisteren, een mevrouw zat constant mee te
neuriën, en nog vals ook!!
Ik hou van de soort muziek die er gedraaid wordt, maar
dat nare geneurie maakt dat ik niet ontspannen kan
schilderen. Het is een van de redenen waarom ik bij Vic
wegging. Die snapte niet, dat er mensen niet tegen dat
geluid kunnen en weigerde er iets van te zeggen. De
mevrouw daar neuriede zonder dat er muziek opstond de
hele middag zo'n beetje voor zich heen.
Je kunt je ogen sluiten als je iets niet wilt zien, maar
je oren sluiten kan niet.
donderdag 23 oktober
Nog even over gisteren. We hebben nauwelijks over
een doorgaande weg gereden, zagen echt de achterkant van
de Achterhoek en die was prachtig. We liepen wel
een uur door drassig gras en over schitterende bospaden
in het park bij Huis te Eerbeek.

In een grote cirkel staan jonge hoge dennen rond een
stokoude hoge den. De kring van bomen is ontstaan uit
zijn neerhangende takken die wortelden, opslag gaven en
de cirkel vormden. Inmiddels zijn de neerhangende takken
veelal ingestort, want overbodig geworden. Van een afstand lijkt het geheel op
een bosje, als je bij de middenboom staat is het een
grote koepel:

In de hoofdstraat van Eerbeek aten we de heerlijkste
schotel van superzacht gebakken zalm, gingen achter
Medler op zoek naar een oude schoolvriendin,
kwamen op glibberige modderige zandpaden, spraken met
verschillende bewoners die ons heel vriendelijk telkens
doorverwezen, vonden het huis waar ze 35 jaar geleden
woonde, -de drie broers waren geëmigreerd naar Canada-,
spraken de huidige bewoner, reden door Warnsveld, door
Barchem, achterlangs.. achterlangs...bekeken een nieuwe
woonwijk en waren om half zeven weer thuis.
Nauwelijks regen gehad, wel prachtluchten, een regenboog
en vaak zon gezien.
Een mooie dag.
woensdag 22 oktober
We hadden onder dreigende luchten een
schitterende dag. Om 9 uur was ik bij mijn vriendin en
met een kwartier waren we in haar auto op weg naar Eerbeek.
Eerst binnendoor naar de Cactus Oase bij Ruurlo. Van Jo en
anderen had ik er al veel over gehoord en nu
gingen we even kijken, al bloeien cactussen nu niet.
Behalve alle mogelijk soorten, van maat tussen een
knikker in een minipotje tot metershoge bomen, zijn er soorten
met en zonder stekels, soorten als slingercactussen met
meterslange slappe stengels en cactusstukken als op de
2e foto. Afgesneden delen worden in het zand gedrukt en
lopen weer uit. Ze lijken op gebeeldhouwde stenen.
Verder veel enorme agaves, een enorme
modelspoorbaan met 4 Union Pacifictreinen, een paar
volières, een tentoonstelling van oud gerij, o.a. de
dokterskoets van een huisarts- met groot naamschild- en
schitterende schilderijen van Indianen gemaakt door
Jeroen Vogtschmidt/ Sitting Bull.
...en toen waren we nog maar in Ruurlo! We waren toe aan
koffie met iets erbij en dat namen we in Vorden.
dinsdag 21 oktober
Op de site van
Hans Mellendijk staan
vandaag foto's over het vroegste ruimtevaarttijdperk,
o.a. het boek dat Hermann Oberth in 1923 schreef over
zijn droom raketten naar de planeten te zenden, titel
'Die Rakete zu den Planetenräumen'.
Vanmorgen waren Rianne en ik aan het karwei boekenkast
begonnen. Op de bovenste plank staan de boeken van
Jachman, een paar jongensboeken uit de jaren dertig, en
dan de jaren vijftig, boeken over opgravingen,
vliegtuigen en ruimtevaart.
Ja, ik had Hermann Oberth in handen, 'Mensen in het
Wereldruim', de Boer Jr., Amsterdam 1956. De eerste
Spoetnik zou in 1957 een paar rondjes om de aarde maken.

Ik zal de laatste alinea uit dit boek overnemen:
'Waarom dit alles?
Wie het Faustische streven niet kent, kan men ook niet
op deze vraag antwoorden, en wie het kent, weet het
antwoord zelf. Voor hem is het vanzelfsprekend dat alles
onderzocht wordt wat onderzocht kan worden, dat ontdekt
wordt wat ontdekt kan worden, en dat verbinding wordt
gezocht met de bewoners van andere werelden. Dit is het
doel: elke plaats voor het leven te veroveren, waar het
bestaan en verder groeien kan. Te leven overal in het
wereldruim waar nog geen leven is. En vooral ook: elk
leven zinvol te maken.'
Tja, ik heb de neiging om Amen te zeggen.
De rechterfoto geeft de Loenik3-reizen weer.
Tekening uit Elseviers Weekblad van
zaterdag 10 oktober 1959, dat in het boek lag.
Een morgen met een hoog Jachmangehalte.
*****

Veel valappels worden direct aangepikt
door vogels en aangevreten door reeën, muizen,
eekhoorns, konijnen en andere snoepers. Hongerlijders
zijn het beslist niet, er is ander voedsel in overvloed.
Ieder dier begint aan zijn eigen nieuwe appel, ziet dan
een ander dier ergens van smikkelen, verjaagt hem,
probeert die ook, nee niet zo lekker, die nieuwe appel
die net valt is voor mij, en zo zijn er veel appels net
aangevreten en niet een gewoon opgevreten.
De minder mooie mag ik dan hebben om te schillen voor
appelmoes. Toch aardig van ze.
maandag 20 oktober
Zaterdag was ik op een groot zaalfeest in Meddo met bijna
allemaal 'jongelui' en harde dansmuziek, en zondag op een groot
zaalfeest in Brinkheurne met veel ruimte voor praten en
een verrassingsintermezzo met het dweilorkest Toontje
Ongeregeld. Roel, de kleinzoon van de 80-jarige Jan
blaast enthousiast de enorme sousafoon en was duidelijk de gangmaker.
Zoals op de foto te zien is, was het grootste deel van
de gasten boven de 50, de oudste was meen ik 89 en deed
gewoon mee. Oud? De duvel is oud.
Je hoort nog eens iets nieuws. Onder andere gepraat met
iemand wiens zoon handschoenen verkoopt over de hele
wereld. Allemaal speciale handschoenen voor bepaalde
beroepen en sporten, ze moeten bijna allemaal een
bijbehorend certificaat van veiligheid hebben, dat per
soort zo'n 750 euri kost en wat dus bij een assortiment
van meer dan duizend soorten een behoorlijke investering
vergt. Alleen bijvoorbeeld linkse voor uitbeners en
rechtse tot aan de schouder voor veeartsen. Hoe het bij
linkshandige slagers en veeartsen moet? Dat vraag ik wel
over 5 jaar als Jan 85 wordt en ik al die mensen en hem
weer zie.
Verder kende ik heel wat mensen uit de buurt en ook van
de Waliënbuurt waar Jan eerst woonde, en van de familie.
Gezellig gepraat dus.
Toen ik tegen 6 uur naar huis reed, stonden de straten
door de met blad verstopte goten tot bijna aan het
midden blank. Binnen had ik niks van de regen gemerkt,
was er kennelijk net langs getrokken.
zondag 19 oktober max.
23,2 stralende zon!
De bruid zag er geweldig uit, ik denk dat ze
er in een joggingpak nog superslank uitziet. Het
zilveren huwelijksfeest van Erik en Rianne was echt
geanimeerd, ik had het idee dat iedereen iedereen kende.
Ik zat in de buurt van 2 vriendinnen van Rianne, de ene
woonde in de Holterhoek, waar wij ook een halfjaar
woonden. Zij woonde meer ri Rekken, in de buurt waar
Chrissemeuje gewoond had, maar ze wist precies waar wij
gewoond hadden, bij de leemputten - en dat was zeker 10 jaar voor zij
geboren werd!
Astrid die me toen Rianne ziek was goed geholpen heeft,
was er ook. Ik had haar nog niet weergezien.
Ik vind wel jammer, dat het praten alleen ging als de
dansmuziek stopte. Ik vind die tegenwoordig wel erg hard
versterkt.
Vanmiddag bij Jan is er misschien muziek van zijn eigen
Vrijetijdsorkest.
*****
's Middags had ik weer alles gemaaid, het was er
prachtig weer voor! Ik kon ook nog een uur in de zon
zitten, en een poos op de bank op de door Peter weer
toegankelijk gemaakte 'berg'.
zaterdag 18 oktober 22,4gr!
Kreeg een groet uit Chicago van de Amerikaganger.
Zie 17 oktober. Gaat sneller dan een ansichtkaart.
Een schitterende zonsopkomst.

Oudewijvenzomer
Nader Verklaard
Oudewijvenzomer
17 oktober
2014 -
Een periode met
mooi najaarsweer wordt ook wel oudewijvenzomer genoemd,
maar over de datering van dit begrip bestaan
misverstanden. Volgens oude gezegden mag alleen warmte
rond 8 november zo worden genoemd, maar volgens
klimatologen gaat het om warme dagen tussen omstreeks 17
tot 25 september.
Hier de link naar
een verdere uitleg van het KNMI.
De
ene periode hebben we al gehad, de andere ligt nog ver
voor ons. Ik noem deze zachte dagen ook Oudewijvenzomer,
al vind ik de benaming op zich niet zo vleiend. Is Oudedameszomer beter? Nee, supertuttig. Oudemensenzomer?
Ja, dat klinkt vriendelijker en ook oude mannen zitten
toch graag in zo'n warm herfstzonnetje?
Gistermiddag heb ik uren buiten zitten lezen in de weer
gladgemaaide zitkuil, waar het zelfs 's winters vaak
goed toeven is. Liet de zon op mijn verkouden voorhoofd
schijnen, volgens dokter Smit in Groenlo 50 jaar geleden
dé remedie tegen verkoudheid en
voorhoofdsholteontsteking.
vrijdag 17 oktober
Al jaren ben ik niet verkouden geweest, moest wel
eens een beetje snuffen, maar ik merkte er eigenlijk
niks van. Daarom kon ik niet geloven dat ik woensdagmorgen
snotverkouden werd. Dat kon toch niet zijn omdat ik een
keer vergeten had om sinaasappels te halen? Elke morgen
begin ik namelijk met een groot glas versgeperst sap.
Zou ik het in het schoolgebouw van Marianum opgelopen
kunnen hebben?
Vanmorgen heb ik weer 3 heel grote uitgeperst dus het
zal wel snel weer over zijn.
Omdat het voor mij zoiets vreemds is, vermeld ik een
'verkoudheid'!
Het moet niet gekker worden met je! Ja, je hebt helemaal gelijk. Ik
dacht dat ik er immuun voor was, daardoor komt het zo
hard aan bij me!
******
Internet is bij alle gevaren ervan toch ook een geweldig
middel om contact te maken met mensen ver weg, familie
te zoeken die je niet kent. Op TV zijn er programma's
waarin gekeken wordt waar je oudoom gebleven is en of er
nog nazaten van hem op te sporen zijn.
Iets dergelijks deed een vriend ook, deed hier
naspeuringen, stuitte op mensen die lang geleden naar
Amerika verhuisden en kreeg contact met enkelen van hen,
is er al een paar keer met zijn vrouw heen geweest, de
Amerikanen kwamen ook naar Nederland en nu in de
herfstvakantie gaan hij, zijn zoon en dochter plus 2
kleinkinderen samen op bezoek bij verschillende mensen
in Amerika.
donderdag 16 oktober
Antwoord teruggekregen van de hoofdredacteur van de
Kampioen. (zie 14 oktober)
Samengevat: In het begin van het jaar is de Kampioen 3x
verschenen in 2 verschillende edities, met verschillende redactionele afdelingen en
verschillende advertenties. De grens tussen jonge- en
oudedag lag bij 50 jaar.
Leden reageerden. Ze waren er niet blij mee.
ANWB is
toen gestopt met de twee verschillende edities. De
Kampioen is nu ook wel verdeeld in twee edities, maar
alleen in het advertentiegedeelte van adverteerders. Het
redactionele deel is nu dus voor beide edities gelijk.
Er zijn nu 1 of 2 pagina's advertenties die verschillen.
Voorbeeld: Nutella voor onder de 50 en seniorenreizen voor
erboven.
Ik heb geantwoord: laat mensen kiezen (ik ben vóór) en
stuur mij s.v.p. die versie voor onder de 50.
Kinderen van oude mensen willen misschien ook graag
weten hoe snel de ontwikkeling op rollatorgebied gaat,
dan zijn ze goed voorbereid als ze zelf 51 geworden
zijn! en misschien blijven ze dan ook nog graag op de
hoogte van de nieuwe Nutella met frambozen.
woensdag 15 oktober
Omdat dochter vaak al vroeg de deur uit moet en
altijd gelijk opstaat met haar man die nog vroeger weg
moet, bel ik iets over half acht. Omdat ze wel eens even
buiten is of onder de douche staat, laat ik de telefoon
lang over gaan.
Schorre stem: Wat is er, hoe laat is het, oooooooohh we
hebben ons verslapen!! en ik moet....en Wolfgang
moet...... Fijn dat je ons belt!! Om 8 uur belt ze: we
hebben het gered, Wolfgang rijdt net weg en ik ga nu,
net op tijd nog allebei!
Vriendin kwam gisteren al vroeg 's morgens met groot nieuws
en om af te spreken voor het al lang geplande tochtje
naar de bomen in Eerbeek die net zo groeien als onze
achterste beuk, takken die de grond raken, vastgroeien
en en dan weer omhoog groeien. We ontbeten samen.
Rianne probeerde het huis weer schoon te krijgen en
Peter maakte de boel buiten weer netjes, heggen
bijsnoeien, met de bosmaaier helemaal rondgaan, incl.
zitkuil en trap de 'berg' op naar het bankje.
Een hele drukte.
Op het hek bij de weg had iemand een kennelijk
aangereden eekhoorn neergelegd. Deze heeft een zwarte
staart en zo is er nog één, maar ook is er een helemaal
roodbruine, nog een ouderwetse. Ze spitten elkaars noten
op en verstoppen ze een eindje verderop, waar een andere
ze vindt. Handig hoor. Maar je moet natuurlijk in de
haast niet de weg over lopen, dat oversteken kan
veiliger via de bomen.
dinsdag 14 oktober
Doet een ledenblad van een grote landelijke club aan
een soort slinkse leeftijdsdiscriminatie? Ik zeg slinks omdat
er twee edities zijn, wat veel
leden niet weten. Ik kon het niet geloven
dat die aardige ANWB, die een tegeltje stuurt aan leden,
die 50 jaar lid zijn en nog gewoon auto rijden,
discrimineert door hen een Kampioen te sturen met
speciale aanbiedingen voor oude mensen.
Je hebt geen keuze,
ze vragen niet wilt u
deze of die editie, nee, ouder dan 50 jaar, dan de
seniorenuitvoering vol rollators en bejaardenreisjes.
Ik heb ze gebeld en de aardige jongeman wist wel van
die verschillende edities, maar kon (of mocht) me niet
precies vertellen waar het verschil in zat. In de
advertenties van bedrijven, in eigen aanbiedingen? Geen
idee. Ik moest
maar een mail aan de redactie sturen. Dat heb ik gedaan,
maar hoorde nog niets terug. Als ik antwoord heb, zal ik
het melden.
maandag 13 oktober
Mijn felle Fiatje houdt van opschieten, en tot
Groenlo had hij het gisteren in een stralend zonnetje
helemaal naar zijn zin, maar van daar tot Beekbergen
reed ik in een dikke mist, heb op de IJsselbrug ging
IJssel gezien.
Later kwam ook bij het bruidspaar de zon er door en kon ik buiten
alles bekijken, de eerste tamme kastanjes, de gesnoeide
heggen, het bospad met opslag van eikels, de
witbloeiende groenblijvende Viburnum.
Het is daar totaal anders dan hier, maar ook daar is het
echt buiten, nog meer dan bij mij. Het was fijn om alles
weer te zien, -er was in de koude bak nog een prachtige
courgette aan het groeien- en om alle verhalen over
bezochte tentoonstellingen en ander interessants te
horen. Het stoomtreintje floot, een merelvrouw knalde
tegen de ruit -kwam na een half uur weer bij- en de
lunch was heerlijk en gezellig.
Mij viel op, dat de tegels in de badkamer dezelfde
kleuren hadden als het schilderij van De Staël in 't
MuMa te Le Havre op de poster in de keuken. Blauw,
grijs, zand. Wolken zee strand.
zondag 12 oktober

Je ziet het, ik moet weer eens rond met
mijn handje om de rotzooi op te ruimen. Na de passage
van marathonlopers van vorige week en de 'normale'
groepen racefietsers ligt er weer behoorlijk wat.
Nee hoor, ik erger me helemáál niet!!
Ik zou me ook niet meer moeten ergeren, want ik heb gisteren
in een boek over engelen zitten lezen. Malcolm Godwin
(wat een schitterend pseudoniem!) schreef 'Engelen, een
bedreigde soort'. Jaren geleden heb
ik het al eens gekocht om de mooie afbeeldingen van de
boodschappers van God of andere goden, want het is al
heel lang bekend dat ze er zijn, ook in andere culturen. Hoe zouden de mensen
anders moeten weten wat hogere machten willen dat ze
doen?
Toen er zo rond 1500 instrumenten kwamen om verder
het heelal in te kunnen kijken dan met het blote oog
alleen, toen begonnen er mensen aan het bestaan van
engelen te twijfelen. Toen ze daaraan gingen twijfelen,
gingen ze ook twijfelen aan het bestaan van de duivel en
dat kun je als kerk niet toestaan, de ongelovige gelovigen moeten
wel bang gemaakt kunnen worden, en de gelovige gelovigen
ook, want uit de kerk lopen,
moet je niet hebben. De kerk bezit immers de waarheid.
In het heilige jaar 2000 vroeg de paus
vergiffenis voor het folteren en doden van ketters
tijdens de inquisitie. Dat was gedaan in dienst van die
waarheid.
(een diepe zucht, van mij). Lees Lange Aele, op bergweg
7.
Over Godwins conclusie, bestaan engelen en hoe en waar
dan, misschien een volgende keer.
zaterdag 11 oktober

De laatste foto's zijn van Yvonne, ze stuurde
een hele serie!
Yvonne belt : je bent toch gek
op vogels? ik zie een paar ooievaars hier dichtbij!
We zien hier nooit ooievaars, dus ga ik met fototoestel
richting wei. De zon schijnt echter nog zo laag precies
uit richting vogels, dat ik de instelling niet goed kan
zien, op gevoel moet werken, en dan blijkt de afstand
toch nog te groot. Een langs rennende oudere jogger maak
ik ook attent op het plaatje, maar die ziet niks, zegt
hij, want heeft zijn goeie bril niet op. Ik wandel door,
hij rent door, schiet 50 m. verder in de remmen en roept
vanuit de schaduw: ik zie ze! ik zie ze!
Allebei blij!
Als ik toch in de buurt ben, ga ik nog even bij Yvonne
langs en krijg nog koffie ook! Zij maakte betere foto's
dan ik en zal ze sturen.
*****
De hele week heb ik zoveel mogelijk op radio4 geluisterd
naar de 300 nummers van de Hart & Ziel lijst. Veel
bekends, ook nog wel heel wat onbekends, en ook uitvoeringen
die ik minder of beter vind, dan wat ik zelf heb of mooi
vind. Vier requiems in de laatste uren!
Daar werd
ik wel een beetje treurig van, al was het prachtige
muziek.
Morgen en avond, ooievaars en requiems, symbolen van
leven en dood.
vrijdag 10 oktober
Vorige week kreeg ik een mail van Lidwien Raak-van
den Berg dat ze 8 oktober zou promoveren bij Wageningen
Universiteit op een
proefschrift over uitheemse Lieveheersbeestjes, die als
gewasbescherming in kassen gebruikt worden, nl bij de
bestrijding van luizen.
Ze zijn echter naast nuttig, misschien ook schadelijk voor de
inheemse soorten. Lidwien heeft ze jarenlang bestudeerd
om te weten te komen of dat zo is en waardoor dat dan komt
en in welke mate. Ze publiceerde er al over.
Ze zette beide levenscycli naast elkaar. Het blijkt dat
de vreemden het op praktisch elk gebied beter doen dan
de inheemsen en dus bij ontsnapping schade kunnen
toebrengen aan 'onze' eigen Lieveheersbeestjes.
Het wordt volgens mij een ethische kwestie:
kies je voor meer geld verdienen of voor natuurbescherming. Daar werd een beetje
omheen gezeild.
Maar meer geld verdienen en tegelijk maar een klein beetje
verstoring veroorzaken lijkt me niet kunnen. Verstoring houd je niet
in de hand.
Hier is de promotie
te volgen.
Ze mailde me, omdat ze een kleine 2 jaar geleden op
internet vroeg om het te melden als je overwinterende
lieveheersbeestjes had. Die had ik. Heel veel zelfs. Negen
andere mensen reageerden ook. Ik woonde te ver weg en ze
maakte hier geen proefopstelling, maar hield me wel op
de hoogte.
Ze gaat werken bij de Voedsel- en Warenautoriteit. Ze
kreeg van de promotor de raad mee om daar niet te aardig te
zijn, want nu was zij de autoriteit.... Jij wéét het,
Lidwien!
Ik bekeek de promotie op internet, mooi om er op die
manier bij te zijn.
donderdag 9 oktober
De laatste is op! Ze waren verrukkelijk, elk
drie-en-een-half kuipje Danette chocolat. Ze zitten met
z'n vieren aan elkaar, maar van één genoten de geefster
en ik allebei al eerder, want we goten het leeg over ons
ijs. Mmmmmm. Ze brengt het mee uit België als ze daar in
de buurt is.
De vorige keer ging dat mis. Toen ze hier kwam, biechtte
ze op dat ze het thuis in de koelkast had laten
staan en het echt vergeten had mee te nemen.... ja,ja, geleuf i'j 't?

De laatste nachten waren er weer heel
mooie maanmomenten. Soms stond ze aan een totaal
wolkenloze hemel, soms joegen er wolkenmassa's langs
haar heen.
Eerst schreef ik hij en hem, terwijl ik weet dat maan
vrouwelijk is, maar nu ik het veranderd heb in ze en
haar, vind ik dat toch een beetje aanstellerig. Raar
eigenlijk. 'k Laat het toch maar staan.
woensdag 8 oktober
Een mooi weerzien met de 'klas' van vorig jaar. Heel
jammer dat de vrouw waar ik vaak mee omging langdurig
ziek is en niet meer kan komen, ook hebben zich gisteren
2 vriendinnen helemaal afgemeld, maar verder waren alle
mensen van vorig jaar weer present. Een paar puntjes uit
wat we leerden.
Filosofie. Waarom IS mensen onthooft? Barbaars is dat! maar de
Christenen die met de kruistochten naar het heilige land
trokken om de Joden een lesje te leren, deden het ook,
het bloed liep door de straten van Jerusalem. Het is
namelijk de ergste straf die er bestaat. Bij de
wederopstanding na de dood, weet God niet wie je bent
als je geen hoofd hebt.
Mensen leven in een bepaalde groep, willen zich binnen
die groep onderscheiden en zich nuttig maken door
bijvoorbeeld extra heldhaftig te zijn of zich op te
offeren. Het doel van het leven. Plato.
Dan krijg je zulk nog middeleeuws gedrag, net als dat
van de kruisvaarders.
Economie. Ik weet nu waarom 2 mensen die op het strand
elk een ijscokar hebben met een gelijksoortig
assortiment niet op hun gehuurde stuk strand in het
midden moeten staan, maar dicht bij elkaar op de grens
na dat met elkaar te hebben overlegd! Dat is de crux,
concurreer elkaar niet dood zodat je beiden weinig
overhoudt, maar ga bij elkaar staan en hou de normale
prijs allebei hetzelfde. We speelden de situatie
in tweetallen na met een rode en zwarte speelkaart,
kregen punten voor bepaalde oplossingen. Ik vond het
heel verhelderend. Ja, zeg ik trots, ik speelde alle 27
andere ijscoventers de zee in.
Literatuur. Veel steile calvinisten wonen langs het
voormalige IJsselmeer en langs de kust. Calvijn leerde
dat je je moest buigen voor degenen die boven je
stonden. Als je gehoorzaam was, hard werkte en niet in
opstand kwam tegen het gezag, dan kwam je gegarandeerd
in de hemel. De reders van de vissersvloten maakten daar
misbruik van, onderhielden de schepen minimaal. Als er
weer een aantal 'op zee gebleven was', werden hun namen
op gedenkplaten in het dorp gezet. Herman Heijermans
schreef er het stuk over Op hoop van zegen. Nu begrijp
ik pas goed de titel.
Kniertje zegt: 'De vis wordt duur betaald'. Diepere
betekenis.
Dit is ook de basis voor het kastesysteem. Ga door het
stof en je komt terug in een hogere kaste.
dinsdag 7 oktober
Ik had graag een kort en duidelijk resumé gegeven
van onze meningen over kunst. De mening van inleider Bob
was duidelijk, alles wat door een 'kunstenaar' gemaakt
wordt is kunst. Als je iets lelijk vindt of niet
begrijpt, ga er dan eens een poos gewoon naar kijken, en
als je dan nog niets voelt, dan is het voor jou
geen kunst.
Nog meer uitspraken:
Kunst hoeft niet 'mooi' te zijn. Het afgehakte hoofd van
Holofernes of een wanhoopsschreeuw is niet 'mooi'.
Een primitief beeldje kan je ontroeren. En dan iets wat
ik nog nooit bedacht had:
Rembrandt was een broodschilder. Hij maakte echt meters,
ja zo leer je nog eens wat!
Vind niet iets mooi omdat een kunstkenner het zegt. Vind
niet iets goed omdat het duur is.
Zie je iets in een museum wat je raakt, ga dan niet nog
veel andere dingen bekijken want dan neem je die niet
meer onbevangen waar. Eigenlijk zou je voor 1 of 2
schilderijen naar een museum moeten gaan. Kunst tilt je
op, laat je de essentie zien van mensen en dingen, enz. enz.
Daarna kwamen muziek, ballet en film kort aan de orde.
O, ja, ook nog even koken en kunstvliegen!
Ik vond het heerlijk om te zien hoe mensen zoals wij,
die weinig van kunst weten, zich zo druk kunnen maken
over wat mooi of lelijk is.
Volgende keer praten we over een sterke
jeugdherinnering, hoe beleefde je toen iets, en hoe kijk
je daar nu naar.
maandag 6 oktober
Gisteren vierden we al de verjaardag van mijn zus en
we hebben zo gelachen dat ik helemaal vergat om te
vragen wat ze van Kunst vonden. Met allemaal creatieve
mensen waaronder een siersmid en een mosaic maker,
( hoe je zo iemand noemt, moest ik eerst opzoeken) had ik vast een bevredigend antwoord gekregen.
Het lachen kwam door WhatsApp dat geïnstalleerd moest
worden op het mobieltje van de jarige. Als voorbeeld van
de werking verzond de instructrice met haar mobieltje
terwijl mijn zus meekeek, een Appje naar de derde op de
bank. Die begon te lachen om de profielfoto die meekwam:
een dichtbij vakantiefoto van het gezicht van de
instructrice met een snorkel. Leuk. Maar het echt leuke
was dat de zendster, die al sinds mei haar mobieltje
heeft, dat van die foto niet wist! En ze gebruikt hem
ook in haar contact met medewerkers! Ze schrok een
beetje en moest ook vreselijk lachen.
We wandelden langs de schapenwei met 230 schapen en
bekeken welke rugkleur op de gedekte schapen het vaakst
voorkwam. Met 7 vrouwen onder elkaar konden we losgaan! Het gaas om de wei stond onder stroom, bordjes
met een waarschuwing overal, maar het reutje van een van
de gasten kon niet lezen.
Toch wel zielig zo'n angstkreet bij een onschuldig
pootje lichten.
Bij zulk vermaak kom je niet aan Kunst toe.

zondag 5 oktober
Vandaag moet ik me toch eens bezighouden met het
'huiswerk' voor de Studiekring. Zeg in een paar zinnen
wat Kunst volgens jou is en wat het voor voor jou
betekent. Moeilijke vraag. 'k Zal vandaag eens
rondvragen bij een paar mensen die er verstand van
hebben. Helemaal niet aan gedacht om het gisteren aan
Marieke te vragen. Wat een schitterende dag was het, heb
het laatste stuk gras gemaaid en ook uren buiten zitten
lezen.
zaterdag 4 oktober
Een paar weken geleden is bij een onweersbui een grote
acacia bij de beek gespleten en kwam een helft in een
grote berk terecht die ook om ging. Ik belde de PAN en
nu is die wezen kijken. Ze zien wel een mogelijkheid om
met een hoogwerker de bomen weg te halen. Een kers bij
de vijver is ook helemaal scheef gezakt. Van onderaf kan
niet, want dan komt hij op mijn zitje terecht en dat kan
ik niet missen. Er staat onderaan ook een te grote
spanning op de plek van de splijting.
vrijdag 3 oktober
Vol ongeloof gekeken naar Zembla over het bedonderen van
de overheid en de belastingbetaler door ICT-bedrijven
o.a. Ordina,
die zorgen dat er mollen bij overheden geplaatst worden,
die informatie over aanbestedingen doorgeven. Een tweede
soort bouwfraude.
Nee hoor, die bedrijven hebben niks fout gedaan, iedereen
deed het toch? Dus pluk ze, die sukkels, je medeburgers!
Een kleine ergernis: Vorige week een brief van het Leger
des Heils. Ze komen geld tekort. Dat begrijp ik wel. Een
paar weken geleden zag ik op TV een mevrouw die heel
blij was dat ze begeleid mocht wonen bij het Leger, want ze had
geen rooie cent en geen huis meer, alles was weggehaald.
Ja ze had toen schulden, ze dronk en was verslaafd geweest. Nu
woonde ze al 5 jaar bij het Leger, had een mooie kamer
en kon schilderen, want ze was kunstenares, had de
Rietveldacademie gedaan.
Er kwam niet het kleinste woord
over eigen schuld of over dankbaarheid ten opzichte van
de mensen die voor haar betaalden over haar lippen.
Ik heb groot respect voor de mensen die voor anderen
zorgen uit Christelijke overtuiging, maar stuur me geen
ansichtkaarten die ik niet besteld heb!! Laat die
creatieve mevrouw mooie kaarten maken die ze zelf mag
zien te verkopen, geef haar een deel als zakgeld en laat
haar de rest als huur afdragen.
Wat kost de bezoldiging van de Directie en de
dienstauto's? Kijk op Internet bij het jaarverslag 2013
en je begrijpt dat ik lichtelijk geïrriteerd ben.
Zware post van de Hartstichting, ja hoor,
ansichtkaarten! Een tientje als bijdrage zou goed
van pas komen.
Vraag gewoon om geld, vertel waarom dat nodig is, maar lever geen
spullen ongevraagd bij me af om dan te denken daar het
recht aan te mogen ontlenen er een tientje voor terug te
kunnen vragen.
De directeur blijft met zijn jaarsalaris een paar
honderd euri beneden de wettelijk toegestane beloning
van 140.046.- namelijk 139.560.- Kijk op internet
naar het jaarverslag 2013. Jaarverslagen van dergelijke
instellingen moeten openbaar toegankelijk zijn.
Internet is toch wel leerzaam.
Ik moet denken aan tante Marie, die alles
weggaf wat ze had, omdat dat christenplicht was. Haar
hele leven heeft ze hard gewerkt, gaf nauwelijks iets
voor zichzelf uit, maar toen ze niet meer alleen in haar
huis kon blijven wonen omdat ze de trap niet meer opkon,
kwam ze als 90-jarige niet in aanmerking voor een
traplift of een plaats in een verzorgingshuis, omdat ze
nauwelijks spaargeld had en ze daar liever mensen
hebben die alles zelf kunnen betalen.
Zo, dat is er uit! Tegen al dit zuur nu iets zoets.
'k Ga liever verder met m'n snoepjesexperiment.
Appels, geschild, in stukjes gesneden, langzaam op 50gr
in de oven gedroogd met de klep op een kiertje.
De nu droge appelstukjes staan te weken in een stroopje
van warm water, suiker en kaneel.
Links de Turkse appelstukjes.
Mijn appelstukjes staan nu 24 uur in de siroop. Ik
heb meer kaneel toegevoegd. Roer regelmatig. Ze smaken
nu al heerlijk! Ik weet niet of er nog wat te drogen
over blijft!
donderdag 2 oktober
Man in boom is weliswaar nog niet helemaal af, maar
de desinteresse voor hem is verminderd en nu ging het
schilderen vlotter. Het kan ook aan het aangenaam
gezelschap liggen. Deze kat zat in mijn verftafeltje,
geen betere plek dan een stinkende verflap, mijn
vriendje die op mijn schoot lag, sprong verontwaardigd
op de grond toen deze er gezellig bij kwam zitten.
Heb weer een paar wollen sokken van Meggie gekocht, haar
moeder breit ze in een razend tempo. Nu kreeg ik er een
goede raad bij cadeau. Na het wassen en drogen leg je ze
netjes met de hakken op elkaar en vouwt ze samen een
keer dubbel. Nooit in elkaar rollen!!! dan wordt de
boord te wijd.

Ik ben aan een experiment met Turkse snoepjes bezig.
Toen ik laatst bij mijn zus was, kocht ik een doosje bij
de groenteman die ze met -tig ander lekker snoepgoed in
de aanbieding had. Fris zoet, eerst hard in de mond,
binnen de minuut zacht. Wat is het? Kleine blokjes appel
met kaneel en suiker, helemaal droog. Ik heb al appels
geschild, in blokjes gesneden en in de oven heel zacht
gedroogd. Op proefstukjes suiker en kaneel gestrooid,
maar dat trok er niet in. Smaak was wel goed maar de
appel was nog niet helemaal genoeg ingedroogd. Vandaag
verder.
woensdag 1 oktober
Leuk om 'onze Vronie' bij DWDD te zien. Een rebelse
meid werd ze genoemd toen ze een teener was, en ik
geloof dat direct, denk dat ze met een ontzettend
brutale en nog wat blik naar een leraar kon kijken. Het
zit er nóg in, net als haar enthousiasme. Ze zit deze
winter in het boekenpanel.
en

Ook gast was 'Pastor' Erben Wennemars.
Bij de vroegere Jachmannen was het weer fijn bijpraten.
Ik geloof dat ze eigenlijk liever het schilderkarwei af
hadden willen maken, de 2 balkonhekken. Die zagen er al
zeer vakkundig geschilderd uit, maar moesten nog
geplaatst worden. Kleinzoon Jeroen was er ook, die trots
zijn moeder liet zien op z'n mobieltje of ?phone:
'....deze mevrouw is het.' Schitterend vind ik zoiets!
( als ze dat nou maar niet tegen hem zeggen!)
Ik ken zijn moeder niet, haar broer wel, die was al eens
hier.