vrijdag 31 oktober
Fijn dat mijn zus er gisteren was. Gelukkig kan ze nog heel goed autorijden, gaat ze binnenkort een rondreis maken door Turkije en is ze in haar huis/omgeving nog heel actief. Een prachtmens.

Gisteravond ben ik naar Villa Mondriaan geweest, waar Dr. Mienke Simon Thomas, senior-conservator toegepaste kunst en vormgeving in Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam een lezing verzorgde met als titel Op de Lappenbrink-Textiel in Winterswijk.
Veel is bekend: de vele thuiswevers lang voor het industriële tijdperk, de verstandige overgang naar de stoomweverij via het bij elkaar zetten van veel wevers in één boerderij-achtig groot gebouw met nette gordijntjes voor de ramen, om ze te laten wennen aan samen aan één opdracht werken. Vervolgens aan de overkant van de straat de echte fabriek bouwen en dan zien, dat de overgang naar een echte stoomfabriek gemakkelijk en logisch is. In Bastiaan Willink, Heren van de stoom, staat dit ook allemaal beschreven.
De lezing ging verder over de vraag hoe het kan dat Mondriaan die tussen de weverijen opgroeide, voor de Stijl, die toegepaste kunst voorstond, van geen betekenis is geweest. Hij had wel de mond vol over De Stijl, waarin ook schilders stoffen en interieurs gingen ontwerpen, maar deed er niets in. De enige link van Piet met textiel was de inrichting van zijn Parijse atelier, waarin de vloerkleedjes in een bepaald patroon lagen en de bankbekleding daar mooi bij paste.

Voordat de lezing begon, kwam ik bij de koffie aan de praat met een 'jonge' Enschedeër die de AKI had gedaan en helemaal gegrepen was door de geschiedenis van de textiel. Ik kreeg een inkijkje in zijn ontdekkingstochten in Twente en Winterswijk, de Stijl en Theo van Doesburg, de hele pauze ging hij verder, nu over Bruynzeel en zijn ondersteuning van De Stijl en het blad dat ze uitgaven. Prachtig zo'n enthousiasme.
De officiële lezing ging verder over het Bauhaus, Gesamtkunstwerke en Van Doesburg, Van der Leck, Huszar, én over De Ploeg, waarvoor De Batavier, de fabriek die naast het Mondriaanhuis stond, Ploegstoffen weefde. 
  Theo van Doesburg

donderdag 30 oktober
Het schilderen ging goed! Het lijkt absoluut niet op wat ik bedacht had, maar ik vind schilderen juist fijn als het schilderij zichzelf schildert. Ik heb nog een les te goed, maar die doe ik niet meer bij de groep van de zoemende mevrouw. Carolien had er geen idee van dat het neuriën storend was voor anderen, zij wist niet beter of die dame zoemde altijd. Ja, en er zijn altijd weinig mensen die dan willen schilderen. Een inhaalles kan altijd goed op die dag.  Misschien legt ze nu de link. Vier of vijf mensen van onze groep van acht zeggen ook er last van te hebben. 

Toen ik thuis kwam, was Marieke er al met prachtige bloemen! We hadden het goed met z'n tweeën. Altijd weer fijn om samen te eten en te lachen.
Carla belde op voor ze naar haar werk ging. Ze had al grote groepen heel laag boven het dorp vliegende kraanvogels gezien.
M&M belden. Over twee weken willen ze weer in Holland zijn, behalve als het in Frankrijk héél mooi weer is. Gisteren was het er 24°C.
Straks komt mijn zus en ik verheug me erop om weer bij te praten.

woensdag 29 oktober
Nu het al lang niet meer nodig is, heb ik duidelijk uitgelegd gekregen wat de voor- en nadelen van de drie soorten hypotheken zijn. Niet dat ik het hier net zo duidelijk uit kan leggen, de les duurde 3 kwartier, maar ik wéét het nu wél!
In een andere les verkenden we de grenzen van dierproeven. Ook de grote invloed van Monsanto werd besproken. De boeren en veel anderen kenden de wurgende greep van dit gen-zaden bedrijf. Vroeger hielden boeren zaad van de oogst apart om weer in te zaaien voor een volgende oogst. Het zaad van nu komt van Monsanto, levert misschien meer op dan het ouderwetse zaad, maar is niet vruchtbaar. Boeren zijn dus verplicht om elk jaar nieuw zaad te kopen en dat wordt steeds duurder.
Monsanto is ook de fabrikant van round-up.
Er is veel informatie te vinden op internet, ook van bio-boeren.
Lucas Reijnders waarschuwde 30 jaar geleden al voor het bedrijf en werd weggelachen. 

dinsdag 28 oktober
Johan vertelde welke herinneringen hij nog aan de oorlog had. Hij is van '34 en woonde toen op een boerderij in de buurt van Groot Deunk tussen Aalten en Varsseveld. Het vertellen maakte veel herinneringen los. Voor een paar mensen waren zijn herinneringen herkenbaar, maar voor mensen die toen in Rotterdam woonden of in de gesperde strook langs de kust, waren ze totaal anders.
Mooi al die verhalen. Uit Rotterdam de volgende. Jaap, net zo oud als Johan,  maakte het bombardement van Rotterdam mee. Toen het leven weer verder ging moest hij met de tram 2x per week naar zijn moeder die in het ziekenhuis lag. Hij reed dan door een winkelstraat die zwaar beschadigd was. Lege winkels, kapotte etalageruiten, maar toch was er iets om te lachen. Uit kapotte etalages van kledingzaken hadden mensen de kleding gestolen, en de soms half gesmolten naakte etalagepoppen als in een 'danse macabre' naast elkaar gezet. Hij vond het als kind alleen maar grappig, veel later pas zag hij het tragische er van in.
een tafereel van de Danse Macabre in La Chaise-Dieu
 
maandag 27 oktober
Sommige Duitse gewoonten vindt onze Carla heerlijk, zoals 'in die Pilze gehen'. Zij deed dat met haar zus in Apeldoorn en ze vonden deze kastanjeboleten, Boletus badius. Kennelijk familie van de Italiaanse Steinpilze die ze in de vakantie gedroogd gekocht had, Boletus edulis. Ze had er  nu twee, maar een ervan was doorzeefd met wormgangen. Dat zag ze pas toen ze hem minutieus schoongemaakt had. 
Ze sneed de andere in dunne plakjes en droogde die bij 45°C in de oven met de deur op een kier zo'n 3 uur.
'k Vond op internet dat uit China geïmporteerde Steinpilze tegen wormen bespoten worden met het gif nicotine dat hier al sinds 1980 verboden is. Zouden die in Italië gekochte paddestoelen geïmporteerd zijn uit China?
       B.badius

     B.edulis met dikkere voet.

zondag 26 oktober
De Dialectdag die dit jaar in Nederland was, in Bredevoort, ging ergens over. Als we niets doen dan sterft het Nedersaksisch uit. Het is wel door de EU als taal aangemerkt, maar als een taal met status 2, wat betekent dat de landen verplicht zijn deze taal te ondersteunen en te promoten, maar dat ze daar geen geld voor hoeven uit te trekken. Alleen het Fries heeft status 3 en krijgt geld. Het Limburgs heeft net als het Nedersaksisch status 2. Andere dialecten hebben te weinig verschil met het ABN om als taal aangemerkt te worden.
Wat het geld betreft, zei m'n grootmoeder al: geld is beteun. (schaars)

Het geestige welkomstwoord werd gesproken door éen van de initiatiefnemers van de Dialectdag, Henk Krosenbrink, 86 jaar. Het was nu het 50-jarig jubileum. Hij was er 48 keer bij geweest.

Ik vind het ontmoeten van mij bekende en onbekende mensen altijd het leukste van dergelijke bijeenkomsten. Eén van de onbekende mensen was de mevrouw die me aan de mouw trok: Wat een leuk jasje hebt u aan! Ze voelde aan de stof, echt mooi velours! een prachtige kleur, dat grijsblauw, en dan die tressen! Ze aaide erover.

Ik vroeg waar haar interesse uit voortkwam. Ze stelde zich voor en vertelde dat ze tot voor een paar jaar een naaiatelier had gehad, maar had moeten stoppen vanwege arm/schouderklachten.  Ik zei dat ze vast geen Achterhoeker was, want die zijn niet zo direct.
Ze kwam oorspronkelijk uit den Haag, had een Achterhoekse boer getroffen en was meegegaan en met hem getrouwd. Tien jaar geleden was hij overleden. Maar nu was er al een paar jaar een andere boer waar ze mee was. Een boom van een man stond naast haar.
Een mooi paar, een klein frêle stads dametje en die enorme man. Toen ze wegliepen, draaide de man zich om, deed een paar stappen naar me toe en zei zacht dat hij het zo fijn vond dat ze nooit een lange broek aan had, altijd een rok. Hij keek rond, zag vooral vrouwen in lange broek zoals ik, schudde zijn hoofd en liep trots met haar weg.  

De aankondiging in Achterhoek Nieuws:

Vijftig jaar geleden vatten Geert Stork uit Doetinchem, Henk Krosenbrink uit Winterswijk en Stephan Selhorst uit Raesfeld het plan op om iets te doen voor het- ook toen al - bedreigde Dialect. Zaterdag is de vijftigste Dialectdag, in 't Grachthuys in Bredevoort, aanvang 09.30 uur, einde rond 14.30 uur.

In wezen is er in die vijftig jaar niet veel veranderd. Het gebruik van de streektaal is verder terug gelopen. Dat is jammer want je zou kunnen stellen dat er ook zoiets als culturele ecologie bestaat. Als een taal verdwijnt is dat op eenzelfde manier verdrietig als wanneer een dier- of plantensoort zou uitsterven. En dat terwijl er zulke mooie voorbeelden zijn van streektalen die nog steeds als volwaardige spreektalen worden gebruikt zoals het Letzeburgisch in Luxemburg of het Schwyzerdütz in Zwitserland, en in ons eigen land het Fries. Het lijkt alsof het behoud van de streektaal in de noordelijke provincies en ook in Noord-Duitsland beter lukt dan bij ons in de Achterhoek en Westmünsterland. Klopt dat en waar komt dat dan door?

Zeker is dat politieke aandacht voor streektaal ontbreekt, gezien het feit dat het besluit tot de officiële erkenning van het Nedersaksisch uitblijft en bijvoorbeeld ook financiële middelen voor de functie van streektaalconsulent bij het Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers zijn teruggeschroefd. Toch zijn er best succesvolle initiatieven zoals de leskisten voor basisscholen, het streektaaldictee en Plat Gespöld. Ook kwam deze zomer op de Zwarte Cross een mooi boek met verhalen in de streektaal uit voor alle basisscholen in de Achterhoek. Zijn al dit soort inspanningen voldoende voor een renaissance van het Dialect?

Dit is het thema van de 50e Dialectdag ofwel Tag des Platt, van Stichting Culturele Grenscontacten Achterhoek-Westmünsterland in samenwerking met Dialectkring Achterhook en Liemers.

Inleiders op die dag zijn: Henk Krosenbrink (kort resumé over 50 jaar Dialectdag), Gerrit Dannenberg (Twente Akademie), Alfred Janning (Kreisheimatpfleger Borken), Cornelia Nath (directeur van het Plattdüütsburo Ostfriesland)Ulrich Backmann (Plattdeutsche Sprachpflege Westmünsterland) en Diana Abbink (Boezewind).

Gastheer is Tom Lamers.

Na het ochtendprogramma en de middagmaaltijd is het mogelijk deel te nemen aan een rondwandeling door de historische kern van Bredevoort onder begeleiding van een gids.

zaterdag 25 oktober 
'k Zal mijn kapper missen als hij stopt. We kennen elkaar al bijna 40 jaar, ik had zijn kinderen in de klas, ken hun moeder, maar weet ook van zijn man.  

We hadden het nu over zijn personeel. Hij is dameskapper en knipt ook heren. Er zijn herenkappers die ook dames knippen.
In de laatste soort zaken werken jongens en vaak meisjes. Hier zie je alleen meisjes bij de dameskappers en jongens/meisjes bij de herenkappers. Ik weet hier geen dameskapper die ook jongens in dienst heeft.  Hoe komt dat, vroeg ik, zijn er weinig jongens die de opleiding voor dameskapper volgen.
Nee, daar ligt het niet aan, het ligt aan de Achterhoekse vrouwen, die willen liever door meisjes gewassen worden dan door jongens!
Goh! 

vrijdag 24 oktober
Weer geschilderd. Ben begonnen aan een gezicht op onze wei. Maar dan in de kleuren van Franse impressionisten. Ik zat, omdat ik op de gewone tijd niet kon, bij een andere groep, maar daar hoef ik nooit meer bij. Carolien zet vaak zachte muziek op, vaak Spaanse volksliedjes, of Portugese fado's, Zuid-Amerikaanse muziek en ook wel eens Europese klassieke muziek. Wat ze ook opzette gisteren, een mevrouw zat constant mee te neuriën, en nog vals ook!!
Ik hou van de soort muziek die er gedraaid wordt, maar dat nare geneurie maakt dat ik niet ontspannen kan schilderen. Het is een van de redenen waarom ik bij Vic wegging. Die snapte niet, dat er mensen niet tegen dat geluid kunnen en weigerde er iets van te zeggen. De mevrouw daar neuriede zonder dat er muziek opstond de hele middag zo'n beetje voor zich heen.
Je kunt je ogen sluiten als je iets niet wilt zien, maar je oren sluiten kan niet. 

donderdag 23 oktober
Nog even over gisteren. We hebben nauwelijks over een doorgaande weg gereden, zagen echt de achterkant van de Achterhoek en die was prachtig.  We liepen wel een uur door drassig gras en over schitterende bospaden in het park bij Huis te Eerbeek.

In een grote cirkel staan jonge hoge dennen rond een stokoude hoge den. De kring van bomen is ontstaan uit zijn neerhangende takken die wortelden, opslag gaven en de cirkel vormden. Inmiddels zijn de neerhangende takken veelal ingestort, want overbodig geworden. Van een afstand lijkt het geheel op een bosje, als je bij de middenboom staat is het een grote koepel:
 
In de hoofdstraat van Eerbeek aten we de heerlijkste schotel van superzacht gebakken zalm, gingen achter Medler op zoek naar  een oude schoolvriendin, kwamen op glibberige modderige zandpaden, spraken met verschillende bewoners die ons heel vriendelijk telkens doorverwezen, vonden het huis waar ze 35 jaar geleden woonde, -de drie broers waren geëmigreerd naar Canada-, spraken de huidige bewoner, reden door Warnsveld, door Barchem, achterlangs.. achterlangs...bekeken een nieuwe woonwijk en waren om half zeven weer thuis.
Nauwelijks regen gehad, wel prachtluchten, een regenboog en vaak zon gezien. 
Een mooie dag.

woensdag 22 oktober
We hadden onder dreigende luchten een schitterende dag. Om 9 uur was ik bij mijn vriendin en met een kwartier waren we in haar auto op weg naar Eerbeek.
Eerst binnendoor naar de Cactus Oase bij Ruurlo. Van Jo en anderen  had ik er al veel over gehoord en nu gingen we even kijken, al bloeien cactussen nu niet.
    
Behalve alle mogelijk soorten, van maat tussen een knikker in een minipotje tot metershoge bomen, zijn er soorten met en zonder stekels, soorten als slingercactussen met meterslange slappe stengels en cactusstukken als op de 2e foto. Afgesneden delen worden in het zand gedrukt en lopen weer uit. Ze lijken op gebeeldhouwde stenen.
Verder veel enorme agaves, een enorme  modelspoorbaan met 4 Union Pacifictreinen, een paar volières, een tentoonstelling van oud gerij, o.a. de dokterskoets van een huisarts- met groot naamschild- en schitterende schilderijen van Indianen gemaakt door Jeroen Vogtschmidt/ Sitting Bull.  
  
...en toen waren we nog maar in Ruurlo! We waren toe aan koffie met iets erbij en dat namen we in Vorden. 

dinsdag 21 oktober
Op de site van Hans Mellendijk staan vandaag foto's over het vroegste ruimtevaarttijdperk, o.a. het boek dat Hermann Oberth in 1923 schreef over zijn droom raketten naar de planeten te zenden, titel 'Die Rakete zu den Planetenräumen'.
Vanmorgen waren Rianne en ik aan het karwei boekenkast begonnen. Op de bovenste plank staan de boeken van Jachman, een paar jongensboeken uit de jaren dertig, en dan de jaren vijftig, boeken over opgravingen, vliegtuigen en ruimtevaart.
Ja, ik had Hermann Oberth in handen, 'Mensen in het Wereldruim', de Boer Jr., Amsterdam 1956. De eerste Spoetnik zou in 1957 een paar rondjes om de aarde maken.
 
Ik zal de laatste alinea uit dit boek overnemen:
'Waarom dit alles?
Wie het Faustische streven niet kent, kan men ook niet op deze vraag antwoorden, en wie het kent, weet het antwoord zelf. Voor hem is het vanzelfsprekend dat alles onderzocht wordt wat onderzocht kan worden, dat ontdekt wordt wat ontdekt kan worden, en dat verbinding wordt gezocht met de bewoners van andere werelden. Dit is het doel: elke plaats voor het leven te veroveren, waar het bestaan en verder groeien kan. Te leven overal in het wereldruim waar nog geen leven is. En vooral ook: elk leven zinvol te maken.'
Tja, ik heb de neiging om Amen te zeggen.
De rechterfoto geeft de Loenik3-reizen weer. Tekening uit Elseviers Weekblad van
zaterdag 10 oktober 1959, dat in het boek lag.
Een morgen met een hoog Jachmangehalte.  
                         *****

Veel valappels worden direct aangepikt door vogels en aangevreten door reeën, muizen, eekhoorns, konijnen en andere snoepers. Hongerlijders zijn het beslist niet, er is ander voedsel in overvloed. Ieder dier begint aan zijn eigen nieuwe appel, ziet dan een ander dier ergens van smikkelen, verjaagt hem, probeert die ook, nee niet zo lekker, die nieuwe appel die net valt is voor mij, en zo zijn er veel appels net aangevreten en niet een gewoon opgevreten.
De minder mooie mag ik dan hebben om te schillen voor appelmoes. Toch aardig van ze.   

maandag 20 oktober
Zaterdag was ik op een groot zaalfeest in Meddo met bijna allemaal 'jongelui' en harde dansmuziek, en zondag op een groot zaalfeest in Brinkheurne met veel ruimte voor praten en een verrassingsintermezzo met het dweilorkest Toontje Ongeregeld.  Roel, de kleinzoon van de 80-jarige Jan blaast enthousiast de enorme sousafoon en was duidelijk de gangmaker. Zoals op de foto te zien is, was het grootste deel van de gasten boven de 50, de oudste was meen ik 89 en deed gewoon mee. Oud? De duvel is oud.

Je hoort nog eens iets nieuws. Onder andere gepraat met iemand wiens zoon handschoenen verkoopt over de hele wereld. Allemaal speciale handschoenen voor bepaalde beroepen en sporten, ze moeten bijna allemaal een bijbehorend certificaat van veiligheid hebben, dat per soort zo'n 750 euri kost en wat dus bij een assortiment van meer dan duizend soorten een behoorlijke investering vergt. Alleen bijvoorbeeld linkse voor uitbeners en rechtse tot aan de schouder voor veeartsen. Hoe het bij linkshandige slagers en veeartsen moet? Dat vraag ik wel over 5 jaar als Jan 85 wordt en ik al die mensen en hem weer zie.
Verder kende ik heel wat mensen uit de buurt en ook van de Waliënbuurt waar Jan eerst woonde, en van de familie. Gezellig gepraat dus.
      
Toen ik tegen 6 uur naar huis reed, stonden de straten door de met blad verstopte goten tot bijna aan het midden blank. Binnen had ik niks van de regen gemerkt, was er kennelijk net langs getrokken. 

zondag 19 oktober  max. 23,2 stralende zon! 
De bruid zag er geweldig uit, ik denk dat ze er in een joggingpak nog superslank uitziet. Het zilveren huwelijksfeest van Erik en Rianne was echt geanimeerd, ik had het idee dat iedereen iedereen kende. Ik zat in de buurt van 2 vriendinnen van Rianne, de ene woonde in de Holterhoek, waar wij ook een halfjaar woonden. Zij woonde meer ri Rekken, in de buurt waar Chrissemeuje gewoond had, maar ze wist precies waar wij gewoond hadden, bij de leemputten -  en dat was zeker 10 jaar voor zij geboren werd!
Astrid die me toen Rianne ziek was goed geholpen heeft, was er ook. Ik had haar nog niet weergezien.
Ik vind wel jammer, dat het praten alleen ging als de dansmuziek stopte. Ik vind die tegenwoordig wel erg hard versterkt.
Vanmiddag bij Jan is er misschien muziek van zijn eigen Vrijetijdsorkest.
                                                       *****
's Middags had ik weer alles gemaaid, het was er prachtig weer voor! Ik kon ook nog een uur in de zon zitten, en een poos op de bank op de door Peter weer toegankelijk gemaakte 'berg'.                                                     

zaterdag 18 oktober  22,4gr!
Kreeg een groet uit Chicago van de Amerikaganger. Zie 17 oktober. Gaat sneller dan een ansichtkaart. 

Een schitterende zonsopkomst.

Oudewijvenzomer

Nader Verklaard

Oudewijvenzomer

17 oktober 2014 - Een periode met mooi najaarsweer wordt ook wel oudewijvenzomer genoemd, maar over de datering van dit begrip bestaan misverstanden. Volgens oude gezegden mag alleen warmte rond 8 november zo worden genoemd, maar volgens klimatologen gaat het om warme dagen tussen omstreeks 17 tot 25 september.
Hier de link naar een verdere uitleg van het KNMI.

De ene periode hebben we al gehad, de andere ligt nog ver voor ons. Ik noem deze zachte dagen ook Oudewijvenzomer, al vind ik de benaming op zich niet zo vleiend. Is Oudedameszomer beter? Nee, supertuttig. Oudemensenzomer? Ja, dat klinkt vriendelijker en ook oude mannen zitten toch graag in zo'n warm herfstzonnetje?
Gistermiddag heb ik uren buiten zitten lezen in de weer gladgemaaide zitkuil, waar het zelfs 's winters vaak goed toeven is. Liet de zon op mijn verkouden voorhoofd schijnen, volgens dokter Smit in Groenlo 50 jaar geleden dé remedie tegen verkoudheid en voorhoofdsholteontsteking. 

vrijdag 17 oktober
Al jaren ben ik niet verkouden geweest, moest wel eens een beetje snuffen, maar ik merkte er eigenlijk niks van. Daarom kon ik niet geloven dat ik woensdagmorgen snotverkouden werd. Dat kon toch niet zijn omdat ik een keer vergeten had om sinaasappels te halen? Elke morgen begin ik namelijk met een groot glas versgeperst sap.
Zou ik het in het schoolgebouw van Marianum opgelopen kunnen hebben?

Vanmorgen heb ik weer 3 heel grote uitgeperst dus het zal wel snel weer over zijn.
Omdat het voor mij zoiets vreemds is, vermeld ik een 'verkoudheid'!
Het moet niet gekker worden met je! Ja, je hebt helemaal gelijk. Ik dacht dat ik er immuun voor was, daardoor komt het zo hard aan bij me!
                                                     ******
Internet is bij alle gevaren ervan toch ook een geweldig middel om contact te maken met mensen ver weg, familie te zoeken die je niet kent. Op TV zijn er programma's waarin gekeken wordt waar je oudoom gebleven is en of er nog nazaten van hem op te sporen zijn.
Iets dergelijks deed een vriend ook, deed hier naspeuringen, stuitte op mensen die lang geleden naar Amerika verhuisden en kreeg contact met enkelen van hen, is er al een paar keer met zijn vrouw heen geweest, de Amerikanen kwamen ook naar Nederland en nu in de herfstvakantie gaan hij, zijn zoon en dochter plus 2 kleinkinderen samen op bezoek bij verschillende mensen in Amerika.

donderdag 16 oktober
Antwoord teruggekregen van de hoofdredacteur van de Kampioen. (zie 14 oktober)
Samengevat: In het begin van het jaar is de Kampioen 3x verschenen in 2 verschillende edities, met verschillende redactionele afdelingen en verschillende advertenties. De grens tussen jonge- en oudedag lag bij 50 jaar.
Leden reageerden. Ze waren er niet blij mee.
ANWB is toen gestopt met de twee verschillende edities. De Kampioen is nu ook wel verdeeld in twee edities, maar alleen in het advertentiegedeelte van adverteerders. Het redactionele deel is nu dus voor beide edities gelijk. Er zijn nu 1 of 2 pagina's advertenties die verschillen. Voorbeeld: Nutella voor onder de 50 en seniorenreizen voor erboven.
Ik heb geantwoord: laat mensen kiezen (ik ben vóór) en stuur mij s.v.p. die versie voor onder de 50.
Kinderen van oude mensen willen misschien ook graag weten hoe snel de ontwikkeling op rollatorgebied gaat, dan zijn ze goed voorbereid als ze zelf 51 geworden zijn! en misschien blijven ze dan ook nog graag op de hoogte van de nieuwe Nutella met frambozen.
 
woensdag 15 oktober
Omdat dochter vaak al vroeg de deur uit moet en altijd gelijk opstaat met haar man die nog vroeger weg moet, bel ik iets over half acht. Omdat ze wel eens even buiten is of onder de douche staat, laat ik de telefoon lang over gaan.
Schorre stem: Wat is er, hoe laat is het, oooooooohh we hebben ons verslapen!! en ik moet....en Wolfgang moet...... Fijn dat je ons belt!! Om 8 uur belt ze: we hebben het gered, Wolfgang rijdt net weg en ik ga nu, net op tijd nog allebei!

Vriendin kwam gisteren al vroeg 's morgens met groot nieuws en om af te spreken voor het al lang geplande tochtje naar de bomen in Eerbeek die net zo groeien als onze achterste beuk, takken die de grond raken, vastgroeien en en dan weer omhoog groeien. We ontbeten samen.
Rianne probeerde het huis weer schoon te krijgen en Peter maakte de boel buiten weer netjes, heggen bijsnoeien, met de bosmaaier helemaal rondgaan, incl. zitkuil en trap de 'berg' op naar het bankje.
Een hele drukte.
Op het hek bij de weg had iemand een kennelijk aangereden eekhoorn neergelegd. Deze heeft een zwarte staart en zo is er nog één, maar ook is er een helemaal roodbruine, nog een ouderwetse. Ze spitten elkaars noten op en verstoppen ze een eindje verderop, waar een andere ze vindt. Handig hoor. Maar je moet natuurlijk in de haast niet de weg over lopen, dat oversteken kan veiliger via de bomen.
  

dinsdag 14 oktober
Doet een ledenblad van een grote landelijke club aan een soort slinkse leeftijdsdiscriminatie? Ik zeg slinks omdat er twee edities zijn, wat veel leden niet weten. Ik kon het niet geloven dat die aardige ANWB, die een tegeltje stuurt aan leden, die 50 jaar lid zijn en nog gewoon auto rijden, discrimineert door hen een Kampioen te sturen met speciale aanbiedingen voor oude mensen.
Je hebt geen keuze, ze vragen niet wilt u deze of die editie, nee, ouder dan 50 jaar, dan de seniorenuitvoering vol rollators en bejaardenreisjes.
Ik heb ze gebeld en de aardige jongeman wist wel van die verschillende edities, maar kon (of mocht) me niet precies vertellen waar het verschil in zat. In de advertenties van bedrijven, in eigen aanbiedingen? Geen idee. Ik moest maar een mail aan de redactie sturen. Dat heb ik gedaan, maar hoorde nog niets terug. Als ik antwoord heb, zal ik het melden.

maandag 13 oktober
Mijn felle Fiatje houdt van opschieten, en tot Groenlo had hij het gisteren in een stralend zonnetje helemaal naar zijn zin, maar van daar tot Beekbergen reed ik in een dikke mist, heb op de IJsselbrug ging IJssel gezien.
Later kwam ook bij het bruidspaar de zon er door en kon ik buiten alles bekijken, de eerste tamme kastanjes, de gesnoeide heggen, het bospad met opslag van eikels, de witbloeiende groenblijvende Viburnum. 
Het is daar totaal anders dan hier, maar ook daar is het echt buiten, nog meer dan bij mij. Het was fijn om alles weer te zien, -er was in de koude bak nog een prachtige courgette aan het groeien- en om alle verhalen over bezochte tentoonstellingen en ander interessants te horen. Het stoomtreintje floot, een merelvrouw knalde tegen de ruit -kwam na een half uur weer bij- en de lunch was heerlijk en gezellig.  
Mij viel op, dat de tegels in de badkamer dezelfde kleuren hadden als het schilderij van De Staël in 't MuMa te Le Havre op de poster in de keuken. Blauw, grijs, zand. Wolken zee strand.

zondag 12 oktober

Je ziet het, ik moet weer eens rond met mijn handje om de rotzooi op te ruimen. Na de passage van marathonlopers van vorige week en de 'normale' groepen racefietsers ligt er weer behoorlijk wat.   Nee hoor, ik erger me helemáál niet!!   
 
Ik zou me ook niet meer moeten ergeren, want ik  heb gisteren in een boek over engelen zitten lezen. Malcolm Godwin (wat een schitterend pseudoniem!) schreef 'Engelen, een bedreigde soort'.  Jaren geleden heb ik het al eens gekocht om de mooie afbeeldingen van de boodschappers van God of andere goden, want het is al heel lang bekend dat ze er zijn, ook in andere culturen. Hoe zouden de mensen anders moeten weten wat hogere machten willen dat ze doen?
Toen er zo rond 1500  instrumenten kwamen om verder het heelal in te kunnen kijken dan met het blote oog alleen, toen begonnen er mensen aan het bestaan van engelen te twijfelen. Toen ze daaraan gingen twijfelen, gingen ze ook twijfelen aan het bestaan van de duivel en dat kun je als kerk niet toestaan, de ongelovige gelovigen moeten wel bang gemaakt kunnen worden, en de gelovige gelovigen ook,  want uit de kerk lopen, moet je niet hebben. De kerk bezit immers de waarheid.

In  het heilige jaar 2000 vroeg de paus vergiffenis voor het folteren en doden van ketters tijdens de inquisitie. Dat was gedaan in dienst van die waarheid.
(een diepe zucht, van mij). Lees Lange Aele, op bergweg 7.
Over Godwins conclusie, bestaan engelen en hoe en waar dan, misschien een volgende keer.

zaterdag 11 oktober
   
De laatste foto's zijn van Yvonne, ze stuurde een hele serie!
Yvonne belt : je bent toch gek op vogels? ik zie een paar ooievaars hier dichtbij!
We zien hier nooit ooievaars, dus ga ik met fototoestel richting wei. De zon schijnt echter nog zo laag precies uit richting vogels, dat ik de instelling niet goed kan zien, op gevoel moet werken, en dan blijkt de afstand toch nog te groot. Een langs rennende oudere jogger maak ik ook attent op het plaatje, maar die ziet niks, zegt hij, want heeft zijn goeie bril niet op. Ik wandel door, hij rent door, schiet 50 m. verder in de remmen en roept vanuit de schaduw: ik zie ze! ik zie ze!

Allebei blij!
Als ik toch in de buurt ben, ga ik nog even bij Yvonne langs en krijg nog koffie ook! Zij maakte betere foto's dan ik en zal ze sturen.
                                                         *****
De hele week heb ik zoveel mogelijk op radio4 geluisterd naar de 300 nummers van de Hart & Ziel lijst. Veel bekends, ook nog wel heel wat onbekends, en ook uitvoeringen die ik minder of beter vind, dan wat ik zelf heb of mooi vind. Vier requiems in de laatste uren!
Daar werd ik wel een beetje treurig van, al was het prachtige muziek.
Morgen en avond, ooievaars en requiems, symbolen van leven en dood.    

vrijdag 10 oktober
Vorige week kreeg ik een mail van Lidwien Raak-van den Berg dat ze 8 oktober zou promoveren bij Wageningen Universiteit op een proefschrift over uitheemse Lieveheersbeestjes, die als gewasbescherming in kassen gebruikt worden, nl bij de bestrijding van luizen.
Ze zijn echter naast nuttig, misschien ook schadelijk voor de inheemse soorten. Lidwien heeft ze jarenlang bestudeerd om te weten te komen of dat zo is en waardoor dat dan komt en in welke mate. Ze publiceerde er al over.
Ze zette beide levenscycli naast elkaar. Het blijkt dat de vreemden het op praktisch elk gebied beter doen dan de inheemsen en dus bij ontsnapping schade  kunnen  toebrengen aan 'onze' eigen Lieveheersbeestjes.
Het wordt volgens mij een ethische kwestie: kies je voor meer geld verdienen of voor natuurbescherming. Daar werd een beetje omheen gezeild.
Maar meer geld verdienen en tegelijk maar een klein beetje verstoring veroorzaken lijkt me niet kunnen. Verstoring houd je niet in de hand.
Hier is de promotie te volgen. 

Ze mailde me, omdat ze een kleine 2 jaar geleden op internet vroeg om het te melden als je overwinterende lieveheersbeestjes had. Die had ik. Heel veel zelfs. Negen andere mensen reageerden ook. Ik woonde te ver weg en ze maakte hier geen proefopstelling, maar hield me wel op de hoogte. 
Ze gaat werken bij de Voedsel- en Warenautoriteit. Ze kreeg van de promotor de raad mee om daar niet te aardig te zijn,  want nu was zij de autoriteit.... Jij wéét het, Lidwien!
Ik bekeek de promotie op internet, mooi om er op die manier bij te zijn. 

donderdag 9 oktober
De laatste is op! Ze waren verrukkelijk, elk drie-en-een-half kuipje Danette chocolat. Ze zitten met z'n vieren aan elkaar, maar van één genoten de geefster en ik allebei al eerder, want we goten het leeg over ons ijs. Mmmmmm. Ze brengt het mee uit België als ze daar in de buurt is.
De vorige keer ging dat mis. Toen ze hier kwam, biechtte ze op dat ze het thuis in de koelkast had laten staan en het echt vergeten had mee te nemen.... ja,ja, geleuf  i'j 't?



De laatste nachten waren er weer heel mooie maanmomenten. Soms stond ze aan een totaal wolkenloze hemel, soms joegen er wolkenmassa's langs haar heen.
Eerst schreef ik hij en hem, terwijl ik weet dat maan vrouwelijk is, maar nu ik het veranderd heb in ze en haar, vind ik dat toch een beetje aanstellerig. Raar eigenlijk. 'k Laat het toch maar staan. 

woensdag 8 oktober
Een mooi weerzien met de 'klas' van vorig jaar. Heel jammer dat de vrouw waar ik vaak mee omging langdurig ziek is en niet meer kan komen, ook hebben zich gisteren 2 vriendinnen helemaal afgemeld, maar verder waren alle mensen van vorig jaar weer present. Een paar puntjes uit wat we leerden.

Filosofie. Waarom IS mensen onthooft? Barbaars is dat! maar de Christenen die met de kruistochten naar het heilige land trokken om de Joden een lesje te leren, deden het ook, het bloed liep door de straten van Jerusalem. Het is namelijk de ergste straf die er bestaat. Bij de wederopstanding na de dood, weet God niet wie je bent als je geen hoofd hebt.
Mensen leven in een bepaalde groep, willen zich binnen die groep onderscheiden en zich nuttig maken door bijvoorbeeld extra heldhaftig te zijn of zich op te offeren. Het doel van het leven.  Plato.
Dan krijg je zulk nog middeleeuws gedrag, net als dat van de kruisvaarders.   
 
Economie. Ik weet nu waarom 2 mensen die op het strand elk een ijscokar hebben met een gelijksoortig assortiment niet op hun gehuurde stuk strand in het midden moeten staan, maar dicht bij elkaar op de grens na dat met elkaar te hebben overlegd! Dat is de crux, concurreer elkaar niet dood zodat je beiden weinig overhoudt, maar ga bij elkaar staan en hou de normale prijs allebei hetzelfde.  We speelden de situatie in tweetallen na met een rode en zwarte speelkaart, kregen punten voor bepaalde oplossingen. Ik vond het heel verhelderend. Ja, zeg ik trots, ik speelde alle 27 andere ijscoventers de zee in.

Literatuur. Veel steile calvinisten wonen langs het voormalige IJsselmeer en langs de kust. Calvijn leerde dat je je moest buigen voor degenen die boven je stonden. Als je gehoorzaam was, hard werkte en niet in opstand kwam tegen het gezag, dan kwam je gegarandeerd in de hemel. De reders van de vissersvloten maakten daar misbruik van, onderhielden de schepen minimaal. Als er weer een aantal 'op zee gebleven was', werden hun namen op gedenkplaten in het dorp gezet. Herman Heijermans schreef er het stuk over Op hoop van zegen. Nu begrijp ik pas goed de titel.
Kniertje zegt: 'De vis wordt duur betaald'. Diepere betekenis.
Dit is ook de basis voor het kastesysteem. Ga door het stof en je komt terug in een hogere kaste.

dinsdag 7 oktober
Ik had graag een kort en duidelijk resumé gegeven van onze meningen over kunst. De mening van inleider Bob was duidelijk, alles wat door een 'kunstenaar' gemaakt wordt is kunst. Als je iets lelijk vindt of niet begrijpt, ga er dan eens een poos gewoon naar kijken, en als je dan nog niets voelt, dan is het voor jou geen kunst.

Nog meer uitspraken:
Kunst hoeft niet 'mooi' te zijn. Het afgehakte hoofd van Holofernes of een wanhoopsschreeuw is niet 'mooi'.  Een primitief beeldje kan je ontroeren. En dan iets wat ik nog nooit bedacht had: Rembrandt was een broodschilder. Hij maakte echt meters, ja zo leer je nog eens wat! 
Vind niet iets mooi omdat een kunstkenner het zegt. Vind niet iets goed omdat het duur is.
Zie je iets in een museum wat je raakt, ga dan niet nog veel andere dingen bekijken want dan neem je die niet meer onbevangen waar. Eigenlijk zou je voor 1 of 2 schilderijen naar een museum moeten gaan. Kunst tilt je op, laat je de essentie zien van mensen en dingen,  enz. enz. Daarna kwamen muziek, ballet en film kort aan de orde. O, ja, ook nog even koken en kunstvliegen!
Ik vond het heerlijk om te zien hoe mensen zoals wij, die weinig van kunst weten, zich zo druk kunnen maken over wat mooi of lelijk is.
Volgende keer praten we over een sterke jeugdherinnering, hoe beleefde je toen iets, en hoe kijk je daar nu naar.

maandag 6 oktober
Gisteren vierden we al de verjaardag van mijn zus en we hebben zo gelachen dat ik helemaal vergat om te vragen wat ze van Kunst vonden. Met allemaal creatieve mensen waaronder een siersmid en een mosaic maker, ( hoe je zo iemand noemt, moest ik eerst opzoeken) had ik vast een bevredigend antwoord gekregen.
Het lachen kwam door WhatsApp dat geïnstalleerd moest worden op het mobieltje van de jarige. Als voorbeeld van de werking verzond de instructrice met haar mobieltje terwijl mijn zus meekeek, een Appje naar de derde op de bank. Die begon te lachen om de profielfoto die meekwam: een dichtbij vakantiefoto van het gezicht van de instructrice met een snorkel. Leuk. Maar het echt leuke was dat de zendster, die al sinds mei haar mobieltje heeft, dat van die foto niet wist! En ze gebruikt hem ook in haar contact met medewerkers! Ze schrok een beetje en moest ook vreselijk lachen.
We wandelden langs de schapenwei met 230 schapen en bekeken welke rugkleur op de gedekte schapen het vaakst voorkwam. Met 7 vrouwen onder elkaar konden we losgaan! Het gaas om de wei stond onder stroom, bordjes met een waarschuwing overal, maar het reutje van een van de gasten kon niet lezen.
Toch wel zielig zo'n angstkreet bij een onschuldig pootje lichten.
Bij zulk vermaak kom je niet aan Kunst toe.

zondag 5 oktober
Vandaag moet ik me toch eens bezighouden met het 'huiswerk' voor de Studiekring. Zeg in een paar zinnen wat Kunst volgens jou is en wat het voor voor jou betekent. Moeilijke vraag. 'k Zal vandaag eens rondvragen bij een paar mensen die er verstand van hebben. Helemaal niet aan gedacht om het gisteren aan Marieke te vragen. Wat een schitterende dag was het, heb het laatste stuk gras gemaaid en ook uren buiten zitten lezen.

zaterdag 4 oktober
   
Een paar weken geleden is bij een onweersbui een grote acacia bij de beek gespleten en kwam een helft in een grote berk terecht die ook om ging. Ik belde de PAN en nu is die wezen kijken. Ze zien wel een mogelijkheid om met een hoogwerker de bomen weg te halen. Een kers bij de vijver is ook helemaal scheef gezakt. Van onderaf kan niet, want dan komt hij op mijn zitje terecht en dat kan ik niet missen. Er staat onderaan ook een te grote spanning op de plek van de splijting.

vrijdag 3 oktober
Vol ongeloof gekeken naar Zembla over het bedonderen van de overheid en de belastingbetaler door ICT-bedrijven o.a. Ordina, die zorgen dat er mollen bij overheden geplaatst worden, die informatie over aanbestedingen doorgeven. Een tweede soort bouwfraude.
Nee hoor, die bedrijven hebben niks fout gedaan, iedereen deed het toch? Dus pluk ze, die sukkels, je medeburgers! 

Een kleine ergernis: Vorige week een brief van het Leger des Heils. Ze komen geld tekort. Dat begrijp ik wel. Een paar weken geleden zag ik op TV een mevrouw die heel blij was dat ze begeleid mocht wonen bij het Leger, want ze had geen rooie cent en geen huis meer, alles was weggehaald. Ja ze had toen schulden, ze dronk en was verslaafd geweest. Nu woonde ze al 5 jaar bij het Leger, had een mooie kamer en kon schilderen, want ze was kunstenares, had de Rietveldacademie gedaan.
Er kwam niet het kleinste woord over eigen schuld of over dankbaarheid ten opzichte van de mensen die voor haar betaalden over haar lippen.
Ik heb groot respect voor de mensen die voor anderen zorgen uit Christelijke overtuiging, maar stuur me geen ansichtkaarten die ik niet besteld heb!! Laat die creatieve mevrouw mooie kaarten maken die ze zelf mag zien te verkopen, geef haar een deel als zakgeld en laat haar de rest als huur afdragen.
Wat kost de bezoldiging van de Directie en de dienstauto's? Kijk op Internet bij het jaarverslag 2013 en je begrijpt dat ik lichtelijk geïrriteerd ben.

Zware post van de Hartstichting, ja hoor, ansichtkaarten!  Een tientje als bijdrage zou goed van pas komen.
Vraag gewoon om geld, vertel waarom dat nodig is, maar lever geen spullen ongevraagd bij me af om dan te denken daar het recht aan te mogen ontlenen er een tientje voor terug te kunnen vragen.
De directeur blijft met zijn jaarsalaris een paar honderd euri beneden de wettelijk toegestane beloning van 140.046.- namelijk 139.560.-  Kijk op internet naar het jaarverslag 2013. Jaarverslagen van dergelijke instellingen moeten openbaar toegankelijk zijn.
Internet is toch wel leerzaam.

Ik moet denken aan tante Marie, die alles weggaf wat ze had, omdat dat christenplicht was. Haar hele leven heeft ze hard gewerkt, gaf nauwelijks iets voor zichzelf uit, maar toen ze niet meer alleen in haar huis kon blijven wonen omdat ze de trap niet meer opkon, kwam ze als 90-jarige niet in aanmerking voor een traplift of een plaats in een verzorgingshuis, omdat ze nauwelijks spaargeld had en ze daar liever  mensen hebben die alles zelf kunnen betalen.
Zo, dat is er uit! Tegen al dit zuur nu iets zoets.
'k Ga liever verder met m'n snoepjesexperiment.

Appels, geschild, in stukjes gesneden, langzaam op 50gr in de oven gedroogd met de klep op een kiertje.
De nu droge appelstukjes staan te weken in een stroopje van warm water, suiker en kaneel.

Links de Turkse appelstukjes.  Mijn appelstukjes staan nu 24 uur in de siroop.  Ik heb meer kaneel toegevoegd. Roer regelmatig. Ze smaken nu al heerlijk! Ik weet niet of er nog wat te drogen over blijft!

donderdag 2 oktober
Man in boom is weliswaar nog niet helemaal af, maar de desinteresse voor hem is verminderd en nu ging het schilderen vlotter. Het kan ook aan het aangenaam gezelschap liggen. Deze kat zat in mijn verftafeltje, geen betere plek dan een stinkende verflap, mijn vriendje die op mijn schoot lag, sprong verontwaardigd op de grond toen deze er gezellig bij kwam zitten.
Heb weer een paar wollen sokken van Meggie gekocht, haar moeder breit ze in een razend tempo. Nu kreeg ik er een goede raad bij cadeau. Na het wassen en drogen leg je ze netjes met de hakken op elkaar en vouwt ze samen een keer dubbel. Nooit in elkaar rollen!!! dan wordt de boord te wijd.

Ik ben aan een experiment met Turkse snoepjes bezig. Toen ik laatst bij mijn zus was, kocht ik een doosje bij de groenteman die ze met -tig ander lekker snoepgoed in de aanbieding had. Fris zoet, eerst hard in de mond, binnen de minuut zacht. Wat is het? Kleine blokjes appel met kaneel en suiker, helemaal droog. Ik heb al appels geschild, in blokjes gesneden en in de oven heel zacht gedroogd. Op proefstukjes suiker en kaneel gestrooid, maar dat trok er niet in. Smaak was wel goed maar de appel was nog niet helemaal genoeg ingedroogd. Vandaag verder.
 
woensdag 1 oktober
Leuk om 'onze Vronie' bij DWDD te zien. Een rebelse meid werd ze genoemd toen ze een teener was, en ik geloof dat direct, denk dat ze met een ontzettend brutale en nog wat blik naar een leraar kon kijken. Het zit er nóg in, net als haar enthousiasme. Ze zit deze winter in het boekenpanel.
 en
Ook gast was 'Pastor' Erben Wennemars.


Bij de vroegere Jachmannen was het weer fijn bijpraten. Ik geloof dat ze eigenlijk liever het schilderkarwei af hadden willen maken, de 2 balkonhekken. Die zagen er al zeer vakkundig geschilderd uit, maar moesten nog geplaatst worden. Kleinzoon Jeroen was er ook, die trots zijn moeder liet zien op z'n mobieltje of ?phone: '....deze mevrouw is het.' Schitterend vind ik zoiets!  ( als ze dat nou maar niet tegen hem zeggen!)
Ik ken zijn moeder niet, haar broer wel, die was al eens hier.